Nýr útvarpsstjóri var ráðinn í vikunni, sem hefur líklega ekki farið framhjá neinum. Síðan þá hafa samsæriskenningar blossað upp hægri vinstri, einmitt um hægrið og vinstrið og hvernig ráðningin sé enn eitt plottið í flókinni og útsmoginni fléttu Sjálfstæðisflokksins. Áður en útvarpsstjóri var ráðinn voru ýmsar samsæriskenningar á lofti um ráðninguna þótt engum samsæriskenningasmið hafi dottið í hug að Stefán Eiríksson myndi hreppa hnossið. Samsæriskenningarnar eru orðnar svo margar að flestir eru væntanlega búnir að týna þræðinum og fussa bara og sveia.
Það er ekki skrýtið að þessar samsæriskenningar spretti upp eins og gorkúlur. Stjórn RÚV ákvað, eftir að hafa ráðfært sig við ráðningarfyrirtækið Capacent, að birta ekki lista yfir umsækjendur og er alls kostar óvíst hvort það standist lög og reglur um opinberar stofnanir. Það var því ljóst frá upphafi ráðningarferlisins að hver sem ráðinn yrði myndi verða umdeildur. Vissulega hefur almenningur fengið að heyra nokkur nöfn af þeim rúmlega fjörutíu sem sóttu um, en enn vantar inn í heildarmyndina.
Sú leynd yfir þeim sem sóttu um eitt mest áberandi starf landsins býður upp á samsæriskenningar, purk og pískur og gerir ofboðslega lítið til að fylla almenning því trausti sem ráðamenn í landinu eru sífellt að falast eftir, án þess að lyfta svo mikið sem litla fingri til að öðlast það.
Þrátt fyrir allt þetta, þrátt fyrir að nýr útvarpsstjóri, alveg sama hvað fólki finnst hann æðislegur, frábær og meiriháttar næs gaur, þurfi nú að lesa um sig endalausar kenningar og upplognar eða sannar skoðanir og pólitískar meiningar, þá finnst nýjum útvarpsstjóra bara fínt að þessum lista skyldi hafa verið haldið leyndum. Hann skilur þá afstöðu stjórnar RÚV fullkomlega. Þá byrja viðvörunarbjöllur mínar að hringja, þótt mér finnist hann bera af sér góðan þokka þá ég þekki manninn ekki neitt.
Viðvörunarbjöllurnar mínar klingdu síðan enn hærra þegar kom í ljós að nýr útvarpsstjóri vill ólmur halda RÚV á auglýsingamarkaði. Það lá við að hljóðhimna mín spryngi þegar hann viðraði þessar áætlanir sínar því í mínum huga er vera RÚV á auglýsingamarkaði algjörlega galin, ekki síst vegna þess að markaðsöflin á RÚV hafa seilst sífellt lengra til að blóðmjólka markaðinn. RÚV meðframleiðir sjónvarpsefni sem síðan er selt til risa eins og Netflix og RÚV fær sinn hluta af kökunni. Framleiðir efni þar sem laun þáttarstjórnanda eru greidd af fjármálafyrirtækjum úti í bæ. Efnið er samt auðvitað ekki kostað, því það má ekki á RÚV. Markaðsfólkið á RÚV er búið að finna gloppu í kerfinu, í þeim ramma sem RÚV þarf að vinna innan, og ætlar að mala úr þessari gloppu skínandi fagurt gull. Þá er hægt að halda uppi heilli deild til að selja meira. Birta fleiri auglýsingar. Framleiða meira efni sem hentar fjársterkum fyrirtækjum. Algjörlega galið dæmi.
Nýr útvarpsstjóri vill líka gera RÚV sýnilegra á samfélagsmiðlum, líkt og hann gerði með Lögregluna. Af hverju? Þann rökstuðning þrái ég að heyra því varla tilheyrir það samfélagslegri ábyrgð RÚV að birta flipp í „story“ á Instagram eða vera með hótfyndni á Twitter.
Eftir að hafa fylgst með nýjum útvarpsstjóra í gegnum fjölmiðla fékk ég þá tilfinningu að nýr útvarpsstjóri væri maður með bein í nefinu, maður sem stæði uppi í hárinu á ráðamönnum ef svo bæri undir. Svo er hann líka gallharður Eurovision-aðdáandi, sem skemmir náttúrulega aldrei fyrir og eykur mannkosti ef eitthvað er. Nú hafa viðvörunarbjöllur mínar hins vegar drekkt þeim englahljómi og ég held að ástæða sé til að hafa verulegar áhyggjur af þessari ráðningu, burt séð frá öllum samsæriskenningum.
