Dóttir Theodors Roosevelt Bandaríkjaforseta var ein litríkasta kona sinnar tíðar
Alice fæddist árið 1884, dóttir Theodore Roosevelt, efnilegs stjórnarmálamanns og eiginkonu hans, Alice Lee. Móðirin unga lést nokkrum dögum eftir fæðinguna og Theodore kvæntist þremur árum síðar Edith Kermit Carow, miklum kvenskörungi.
Alice kunni best við sig í félagsskap stráka, klippti hár sitt stutt og sagðist í fyllingu tímans ætla að fæða apa í stað barna. Hún átti ekki vinkonur en lék sér stundum við uppburðarlitla ófríða frænku sína, Eleanor Roosevelt. Alice stjórnaði leikjum þeirra og hæddi Eleanor óspart ef þannig lá á henni. „Ég dáðist alltaf að Alice en um leið var ég hrædd við hana,“ sagði Eleanor.
Það var Alice sem kynnti Eleanor fyrir Franklin Delano Roosevelt, fjarskyldum ættingja þeirra beggja, og hvatti hann til að sýna henni athygli. Kynnin leiddu til hjónabands sem skapaði þeim báðum óhamingju. Mörgum árum síðar, þegar Franklin, þá Bandaríkjaforseti, átti í eldheitu ástarsambandi við ritara sinn aðstoðaði Alice hann eftir megni við að fela sambandið fyrir Eleanor. Þegar vinur Alice gagnrýndi hana fyrir þátt hennar svaraði hún: „Franklin á skilið að eiga sólskinsstundir. Við verðum að hafa í huga að hann er kvæntur Eleanor.“ Með árunum skapaðist kuldi milli Alice og Franklin og árið 1940 sagðist hún heldur kjósa Hitler en kjósa Franklin sem forseta í þriðja sinn.
Theodore Roosevelt varð forseti Bandaríkjanna árið 2001. Alice var ein frægasta kona Bandarikjanna á valdatíma föður síns. Hún var kölluð Alice prinsessa og allt sem hún gerði vakti athygli. Blaðamaður sem skráði ferðir Alice í tæp tvö ár sagði að hún hefði á þeim tima farið á 407 dansleiki, 350 samkvæmi, 680 teboð, auk 1706 heimsókna. Hún reykti opinberlega á tímum þegar penar stúlkur létu slíkt ekki sjást til sín. Hún smyglaði víni í samkvæmi sem áttu að vera áfengislaus. Hún sökkti sér niður í alls kyns kukl. Hún sprangaði um Hvíta húsið með risastóran suður-afrískan páfagauk á öxl og snákinn Emily vafinn um hönd sér.
Hún var einmitt með Emily upp á arminn þegar hún birtist á skrifstofu föður síns þar sem hann sat á tali við rithöfundinn Owen Wister. Eftir að hafa ítrekað truflað samræður þeirra og horfið síðan á braut spurði Wister forsetann af hverju hann reyndi ekki að hafa stjórn á dóttur sinni. Forsetinn svaraði: „Ég get annað hvort verið forseti Bandaríkjanna eða haft stjórn á Alice. Ég get ekki gert hvort tveggja.“ Þau feðgin þóttu æði lík, bæði athyglisjúk og sjálfhverf, en bjuggu yfir miklum gáfum og viljastyrk.
Alice tók það afar nærri sér þegar faðir hennar lét af forsetaembætti. Þegar Woodrow Wilson settist í sæti forseta gerðist Alice hatrammur andstæðingur hugmynda hans um þátttöku Bandaríkjamanna í Þjóðabandalaginu. Oft sást til hennar á vappi við Hvíta húsið tautandi bölbænir sem beint var til forsetans: „Megirðu aldrei þrífast! Megirðu aldrei þrífast.“ Hún lét orðin ekki einungis tala heldur bjó til litlar vúdúdúkkur, stakk prjónum í hjartastað þeirra og henti þeim inn á lóð Hvíta hússins í skjóli nætur.
Alice giftist 24 ára gömul Nicholas Longworth, þingmanni Repúblikana og síðar forseta þingsins, drykkfelldum kvennabósa. Fréttir af trúlofun hennar og brúðkaupi voru á forsíðum blaða og gjafir streymdu að frá öllum heimshornum. Hjónabandið kom ekki í veg fyrir að Longworth héldi áfram að sinna kvennafari og drykkju. Á meðan átti Alice í ástríðufullu sambandi við þingmanninn William Borah, sem jafnan gekk undir nafninu Ljónið frá Idaho. Borah naut mikillar virðingar og þótti frábær ræðumaður og sterkur persónuleiki.
Þegar Alice fæddi dóttur árið 1925 var almennt talið að hún væri dóttir Borahs og Alice bar aldrei á móti því. Hún var afskiptalaus móðir en eiginmaður hennar dekraði barnið. Longworth, sem glímdi við alvarlegt áfengisvandamál, lést árið 1931. Alice syrgði hann ekki enda hafði fullkominn fjandskapur ríkt með þeim síðustu árin sem hann lifði.
Pauline, dóttir Alice, óx úr grasi, óframfærin og óhamingjusöm. Hún giftist manni sem drakk sig í hel og sjálf lést hún rúmlega þrítug af völdum of stórs skammts lyfja og áfengis. Hún lét eftir sig dóttur sem Alice tók að sér og reyndist henni afar vel.
Á elliárum var Alice vinsæl sem fyrr og fastur gestur í samkvæmum Bandaríkjaforseta. Hún vingaðist við Kennedy-fjölskylduna og þótti sérlega vænt um Robert Kennedy. Hún hafði ætíð verið staðfastur Repúblikani en kaus Demókrataflokkinn í kosningum árð 1964. Árið 1965 var bílstjóri Alice sem jafnframt var einn besti vinur hennar, blökkumaðurinn Richard Turner, að keyra hana í móttöku. Hann stöðvaði fyrir framan leigubíl og leigubílstjórinn fór út úr bíl sínum og æpti að Turnar: „Hvað heldurðu að þú sért að gera, svarta skepna.'“ Alice sneri sér að leigubílstjóranum og sagði: „Hann er að fara með mig á áfangastað minn, þú hvíti tíkarsonur!“
Á níræðisaldri stundaði hún jóga af kappi og svaf vært á svæfli sem hún hafði látið bródera á orðin: „Ef þú getur ekki talað vel um nokkurn mann skaltu vera hérna hjá mér.“
Alice Roosevelt lést árið 1981, 96 ára. Þegar hún var á elliárum spurð um viðburðaríkt líf sitt svaraði hún: „Ég býst við því að um mig megi segja að ég hafi verið snillingur í að skauta á þunnum ís og leika mér að eldinum.“
