Málið vakti athygli þegar það kom upp en það átti sér stað í september árið 2017. Kristján gekk inn í bankann ásamt föður sínum en þeir höfðu upptökutæki með sér. „Ég er farinn að vera með upptökutæki á mér, ég skrái allt því það er búið að ljúga svo miklu,“ sagði Kristján í samtali við DV í kjölfar málsins.
Kristján birti myndband af aðdraganda atviksins á Facebook síðu sinni en þar sést öryggisvörðurinn taka upptökutækið af föður Kristjáns. Kristján tók þá öryggisvörðinn hálstaki og dró hann út úr bankanum.
„Ég held honum hálstaki þar í smá tíma og hann spriklar eitthvað. Ég sparkaði aldrei í hann, þetta er kannski óljóst að einhverju leyti, en hann reynir að keyra inn í mig og ég ætlaði að spyrna honum frá mér. Ég sleppi honum og fer til hliðar. Ég hélt að hann ætlaði í mig en þá ætlaði hann bara að hlaupa beint inn í bankann og þá fórum við bara.“
Forsaga málsins er sú að Kristján Örn er stjórnarformaður Elliðafélagsins sem er félag utan um jörðina Elliða í Staðarsveit, Snæfellsnesi. Jörðin var áður í eigu afa Kristjáns og því er um ættaróðal fjölskyldunnar að ræða. Jörðin er geysistór, 2.144 hektarar, og segir Kristján að fjölskyldan hafi fengið tilboð í jörðina uppá 100 milljónir króna á árunum fyrir hrun. Hann hafi hafnað því enda hefði jörðin fyrst og fremst tilfinningalegt gildi en ekki peningalegt.
Kristján tók tvö lán í nafni félagsins frá Landsbankanum fyrir hrun, samtals að upphæð 20 milljónir króna. Í kjölfar bankahrunsins réð hann ekki við afborganir lánanna og lenti í vanskilum. Lóðin var þá seld í nauðungarsölu.
Í samtali við DV á sínum tíma sagði Kristján að lögreglan hafi einungis sagt eina hlið málsins. „Pabbi fékk massívt hjartaáfall árið 2012. Karlinn telur að bankinn sé að drepa sig og ég er bara að verja hann. Þú ræðst ekki á gamlan mann fyrir að halda á síma,“ sagði Kristján Örn.
Fyrir dómi kom fram að umræddan dag í september 2017 hafi Kristján komið í útibú bankans ásamt föður sínum. Vildu þeir fá að tala við lögfræðing eða bankastjóra bankans. Þeir hefðu ítrekað reynt að fá fund en án árangurs. Eins og myndbandið sýnir benti öryggisvörðurinn á að bannað væri að mynda í útibúinu. Dómari mat það svo að öryggisvörðurinn hefði beitt valdbeitingu þegar hann tók símann af föður Kristjáns og það sem gerðist í kjölfarið megi að einhverju leyti rekja til þeirrar valdbeitingar.
Kristján sagði fyrir dómi að verknaðarlýsing í ákæru væri ekki rétt eða einstök atriði í henni ósönnuð, meðal annars að hann hafi þrengt að öndunarvegi öryggisvarðarins. Dómari féllst á það og sýknaði hann af þeim hluta í verknaðarlýsingu í ákæru. Þá var hann einnig sýknaður af þeirri verknaðarlýsingu að hafa kastað öryggisverðinum niður tröppur eða sparkað í hann. Þá bar Kristján fyrir sig neyðarvörn eða neyðarrétti en hún felur í sér nauðsynlega beina valdbeitingu gegn manni til að verjast eða afstýra ólögmeitri árás. Dómari féllst hins vegar ekki á það.
Sem fyrr segir var Kristján dæmdur til að greiða öryggisverðinum 500 þúsund krónur í miskabætur en farið var fram á 800 þúsund krónur í bætur. Þá var honum gert að greiða málskostnað, 800 þúsund krónur, og laun verjanda síns, 700 þúsund krónur.
DV reyndi að ná tali af Kristjáni við vinnslu fréttarinnar en án árangurs.
