Í kjölfar umfjallana Kveiks og Stundarinnar um vafasama viðskiptahætti Samherja í Namibíu, hafa umræður um spillingu hér á landi verið áberandi. Hafa sumir fullyrt að stórútgerðin hafi mútað íslenskum stjórnmálamönnum og eru tengslin milli Samherja og Kristjáns Þórs Júlíssonar gjarnan nefnd í því samhengi, en Kristján var stjórnarformaður Samherja fyrir 19 árum síðan og er æskuvinur Þorsteins Más Baldvinssonar, sem stigið hefur til hliðar sem forstjóri Samherja tímabundið.
Hefur Kristján sagst ætla að segja sig frá þeim málum sem varða Samherja sem koma inn á sitt borð, en það hefur aldrei gerst, samkvæmt svörum hans við fyrirspurnum Pírata. Sagði Kristján í Kastljósinu að tengsl sín við Samherja hefðu ávallt legið fyrir og neitaði hann fyrir að hafa vitað um starfsemi fyrirtækisins í Namibíu, auk þess sem hann sagðist ekki hafa haft beina aðkomu að fundi Þorsteins Más með þremur namibíumönnum í höfuðstöðvum Samherja, hann hefði verið þar fyrir tilviljun. Kynnti Þorsteinn Már Kristján sem „sinn mann“ í ríkisstjórninni.
Hefur Sigurður Ingi Jóhannsson sagt fráleitt að íslenskir stjórnmálamenn þiggi mútur, meðan Gunnar Smári Egilsson virðist fullviss um hið gagnstæða.
Bjarni Benediktsson hefur einnig bent á að samkvæmt öllum mælingum sé Ísland meðal þeirra þjóða þar sem minnst spilling mælist.
Eyjan sendi á miðvikudag fyrirspurn á þau Steingrím J. Sigfússon, Gunnar Braga Sveinsson, Þorgerði Katrínu Gunnarsdóttur, Sigurð Inga Jóhannsson og Kristján Þór Júlíusson, sem öll hafa gegnt embætti sjávarútvegsráðherra á liðnum árum.
Spurt var hvort viðkomandi hefði þegið gjafir eða greiðslur frá Samherja, eða öðrum fyrirtækjum eða aðilum, gegn því að þau beittu sér í þágu viðkomandi í krafti embætti síns.
Þá var einnig spurt hvort viðkomandi væri tilbúinn að opna bókhald sitt og reikninga til að sýna fram á að engar vafasamar greiðslur hefðu borist þangað.
Að lokum var spurt hvort viðkomandi vissi þess dæmi að stjórnmálamenn á Íslandi hefðu þegið mútur.
Aðeins hefur borist svar frá Steingrími J. Sigfússyni, forseta Alþingis. Hann svarar öllum spurningum neitandi, en bendir á síðu Alþingis þar sem sjá megi hagsmunaskráningu og laun hans.
Hinsvegar er ljóst að stjórnmálamenn, hvaða álit sem almenningur kann að hafa á þeim, eru varla svo illa gefnir að gefa upp mútugreiðslur til sín á síðu Alþingis.
Eyjan dregur engar sérstakar ályktanir af þögninni frá þeim stjórnmálamönnum sem ekki hafa svarað fyrirspurninni. Tekið skal fram að Eyjan er ekki á neinn hátt að ýja að því að viðkomandi stjórnmálamenn, eða aðrir, hafi þegið mútur.
Hinsvegar er það hlutverk fjölmiðla að spyrja stjórnmálamenn spurninga, líka óþægilegra spurninga. Ekki síst þegar mál eins og Samherjamálinu skýtur upp kollinum. Og þegar þeim er ekki svarað, dregur almenningur sínar eigin ályktanir.
