„Davíðsárin enduðu í Davíðshruni Davíðsbólunnar; öllu var þessu leikstýrt af Davíð Oddssyni og hirðinni í kringum hann. Þetta hefði betur mátt vera endalok hinna óðu nýfrjálshyggjuára, en því miður endurreisti ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur svo til óbreytt kerfi byggt á hindurvitnum nýfrjálshyggjukenninga, svo nú erum við á síð-Davíðsárunum nálægt hápunkti síð-Davíðsbólunnar á leið í Davíðshrun hið síðara.“

Svo skrifar sósíalistaforinginn Gunnar Smári Egilsson og deilir frétt Eyjunnar um neyðarfundinn sem bankastjórar viðskiptabankanna héldu á heimili Davíðs Oddssonar árið 2006, þáverandi seðlabankastjóra, vegna þess að Landsbankinn gat ekki greitt af láni sínu.

Svein Harald Øygard, fyrrverandi seðlabankastjóri Íslands, segir í nýútkominni bók sinni „Í víglínu íslenskra fjármála“ að hruni íslensku bankanna hefði mátt afstýra á fundinum, en í stað þess voru Icesave reikningarnir stofnaðir í kjölfarið.

Sjá einnig: Segir Icesave stofnað eftir neyðarfund á heimili Davíðs – Fjármagnaði lífstíl „óreiðumanna“ í stað þess að grípa í taumana

Gera skuli öfugt við Davíð

Gunnar segir Davíð hafa eyðilagt flest það sem hann hafi komið nálægt á löngum ferli sínum:

„Um Davíð sagði Ólafur Þ. Harðarson prófessor hér á Facebook: „DO er mesti ógæfumaður Íslandssögunnar í pólitík, Sturla Sighvatsson included“ og uppskar harmakvein og skammir Davíðs-klíkunnar. Þetta er hins vegar langt í frá of djúpt í árina tekið hjá Ólafi; Davíð eyðilagði Sjálfstæðisflokkinn sem fjöldahreyfingu, hann eyðilagði skattkerfi, félagslega húsnæðiskerfið, einkavæddi bankanna með ömurlegum afleiðingum, kallaði Hrunið yfir þjóðina með afglöpum sínum, svo fátt eitt sé nefnt. Ef stjórnmálafólk vill rata út úr þeirri blindgötu sem Davíð dró þjóðina inn í ættu þeir að spyrja sig í hverju máli: Hvað myndi Davíð gera? Og gera svo það gagnstæða.“

Skrítin niðurstaða

Þá segir Gunnar Smári um ákvörðun Davíðs að bjóða sig fram til forseta:

„Eftir Hrunið, eftir að hafa kallað hörmungar yfir þjóð sína með afglöpum og heimskulegri trú á nýfrjálshyggju að hætti Hannesar Hólmsteins, settist Davíð niður og velti fyrir sér stöðunni. Hans niðurstaða var að bjóða sig fram til forseta. Og án gríns, þá var til fólk sem studdi hann til þess, kaus hann jafnvel. Pælið í því.“