„Reyndar er það svo að grátkór bíleigenda sem telja sig eiga rétt á því að komast allra sinna ferða nákvæmlega þegar þeim hentar er orðinn ansi hvimleiður. Þeim finnst svívirðilega á sér brotið lendi þeir í umferðarteppu á háannatíma og krefjast úrbóta og það strax. Ekkert þýðir að segja þessu fólki að fara í strætó – það hryllir við tilhugsuninni,“ skrifar Kolbrún Bergþórsdóttir, blaðamaður á Fréttablaðinu, í leiðara blaðsins í dag.

Meginefni pistilsins eru deilur um göngugötur í miðborginni. Kolbrún segir að fortíðarþrá einkenni andstæðinga göngugatna í miðbænum. Þeir þrái aftur þá tíma þegar auðvelt var að leggja hvar sem var í miðbænum:

„Fortíðarþrá einkennir hörðustu andstæðinga göngugatna í miðbænum. Draumsýn þessara einstaklinga er að aðstæður verði eins og þær voru á þeim tíma þegar fjarska auðvelt var að keyra niður Laugaveg, fá þar bílastæði og skreppa í búð. Keyra svo aðeins neðar og leggja bílnum þar og skreppa í enn aðra búð. Lítið þurfti að ganga, bara út úr bílnum og inn í búð og svo út úr búð og aftur í bílinn og í næstu búð. Sannarlega draumalíf bíleigandans. Ekkert óþarfa labb – þarfasti þjónninn tryggði það.“

Kolbrún segir að raunar allt of lengi hafi mikilli bílaumferð verið leyft að viðgangast í miðbænum:

„Reyndar var umfangsmikil bílaumferð í miðbænum látin viðgangast alltof lengi, með tilheyrandi öngþveiti, mengun og hávaða. Þá var eins og menn væru enn með hugann við gamla tímann þegar fámennið var slíkt að allir gátu farið ferða sinna á bílnum á auðveldan hátt. Mannfjölgun með aukinni bílaumferð gefur ekki lengur rými fyrir leiðangra eins og þá. Miðborg með bílamergð verður heldur aldrei aðlaðandi. Það er staðreynd en ekki falsfrétt illa meinandi meirihluta borgarstjórnar.“

Megininntak pistilsins er að þeir sem berjast fyrir áframhaldandi óheftri bílaumferð í miðbænum séu haldnir tálsýn. Það sé fyllilega óraunhæft að bílaeigendur geti athafnað sig að vild á bílum sínum í miðborginni.