Þráinn Hallgrímsson, fyrrverandi skrifstofustjóri Eflingar, var rekinn í maí 2018 en honum var tilkynnt það á fjölmennum starfsmannafundi af Sólveigu Önnu Jónsdóttur, formanni Eflingar. Hann skrifar pistil um Eflingu og stöðuna þar sem birtist í Morgunblaðinu í dag. Pistill Þráins ber yfirskriftina Hreinsanir á Eflingu.
„Þó að þetta væri svívirðileg framkoma við mig lét ég nægja að mótmæla þessari framkomu formanns Eflingar á fundinum. Þetta var stór stund í lífi manns sem hafði ætíð lagt allan sinn metnað í starf sitt, að fá nú þessa köldu kveðju frammi fyrir nær öllum vinnufélögunum eftir hálfan fjórða áratug í starfi fyrir verkalýðshreyfinguna. Sólveig Anna fullyrti á þessum fundi að fleiri starfsmönnum yrði ekki sagt upp störfum. Ég hef ekki lýst opinberlega skoðun minni á framkomu forystu Eflingar þó að oft hafi mér blöskrað framganga „hinnar nýju verkalýðsforystu“ eins og þau hafa sjálf kallað sig.“
Þráinn segir ástæðuna fyrir skrifum sínum vera atburðarrásina sem síðar varð.
„Forystumenn Eflingar hafa á þeim tíma sem liðinn er hagað sér gagnvart starfsmönnum eins og verstu atvinnurekendur. Þau hafa brotið öll mannleg siðalögmál í samskiptum við starfsmenn.“
Hann segir Sólveigu Önnu og Viðar Þorsteinsson hafa hafið ferilinn með því að afþakka þá aðstoð sem fyrrverandi formaður bauð þeim.
„Hann ráðlagði þeim að halda í starfi þeim starfsmönnum sem réðu yfir ómetanlegri reynslu og þekkingu á öllu starfi félagsins. Þau ráð voru höfð að engu. Harpa Ólafsdóttir, sviðsstjóri kjaramála, sem hafði leitt kjarasamninga félagsins með forystumönnum Eflingar og Flóa um langt árabil, bauð fram aðstoð sína. Þau losuðu sig við hana. Hún leiðir nú samninga Reykjavíkurborgar.
Þráinn segir þessa þrjá einstaklinga hafa verið með mestu þekkinguna þegar kom að stjórnun kjarasamninga en þeir voru allir horfnir af vettvangi á örfáum dögum.
„Þá var komið að fjármálastjóra félagsins og bókara. Þær Kristjana Valgeirsdóttir fjármálastjóri og Elín Kjartansdóttir bókari höfðu báðar starfað lengi við fjárreiður og bókhald Eflingar og Kristjana hafði áður verið gjaldkeri eldri félaga og fylgt Dagsbrún í gegnum allar sameiningar til stofnunar Eflingar. Á öllum aðalfundum höfðu þær fengið mikið hrós fyrir stjórnun fjármála frá endurskoðendum félagsins enda fjárhagsstaða sjóða traust undirstaða réttinda félagsmanna.
Hann segir forystumenn Eflingar hafa farið langar leiðir til þess að losa sig við starfsmennina.
„Til að losa sig við þessa starfsmenn var logið upp sökum á þær báðar, þær lagðar í einelti og sýnd vanvirðandi framkoma sem gerði þeim ókleift að starfa á vinnustaðnum. Eftir að hafa reynt að þrauka vikum saman í óásættanlegu andrúmslofti fóru þær báðar að ráðleggingum lækna sinna sem töldu að þetta ástand á skrifstofu Eflingar væri ógn við heilsu þeirra og líf. Síðan þá hafa þær báðar glímt við vanheilsu og þurft að leita læknis- og sálfræðiaðstoðar. Þær höfðu alla tíð beitt ýtrasta aðhaldi og eftirliti við alla fjármálagerninga. Í fjölmiðlum hefur komið fram að í þessu aðhaldi sé að leita skýringanna á framkomu forystumanna Eflingar.“
Þráin segir hina „nýju stétt“ yfirmanna á Eflingu hafa verið ógnarstjórn, þeir sem andmæltu féllu þegar í stað í ónáð.
„Það er alkunna að öllum byltingum fylgir ógnarstjórn meðan nýir valdhafar eru að ná tökum á stöðunni. Hin „nýja stétt“ yfirmanna á Eflingu tamdi sér þann stjórnunarstíl að þeir sem andmæltu þeim eða reyndu að leiðbeina þeim féllu þegar í stað í ónáð. Annaðhvort var að hlýða yfirmönnum í einu og öllu eða taka pokann sinn. Þetta var þeim mun alvarlegra vegna þess að starfsmenn sem urðu fyrir þessari framkomu höfðu langa reynslu og víðtæka þekkingu af starfi fyrir félagið.“
Þráinn talar um síðasta brottrekstur Eflingar en hann segir að þá hafi starfsmanni verið sagt upp störfum fyrirvaralaust.
„Honum var gert að mæta samstundis hjá framkvæmdastjóra þar sem fyrir var „fulltrúi starfsmanna“ sem framkvæmdastjóri hafði sjálfur valið til setu á fundinum. Ástæða uppsagnar var sögð skipulagsbreytingar. Fljótlega kom í ljós að það var fyrirsláttur enda ráðnir þrír nýir starfsmenn um svipað leyti og engin af verkefnum viðkomandi starfsmanns voru lögð niður. Kunnuglegt bragð stjórnenda fyrirtækja, ekki satt! Áminningarferill var ekki virtur í samræmi við ákvæði kjarasamnings. Í næsta herbergi beið einn lögmanna ASÍ. Þegar starfsmaðurinn neitaði að skrifa undir móttöku uppsagnarbréfs tók lögmaður ASÍ að sér að reyna að sannfæra starfsmanninn um að þessi framkoma framkvæmdastjórans væri í lagi. Enginn varði hagsmuni starfsmannsins á fundinum. Enginn var henni til aðstoðar. Lauk þessu þannig að starfsmanninum var fylgt úr húsi fyrir framan aðra starfsmenn og tekinn af henni lykill og bílakort. Starfsmanninum var síðan meinað að mæta á fyrrverandi vinnustað sinn á skrifstofutíma til að sækja persónulega muni sína.
Ég veit að það er erfitt fyrir lesendur að trúa þessu en svona eru vinnubrögð forystu Eflingar sem hefur það að meginhlutverki að verja launamenn, réttindi þeirra og stöðu. Þannig hafa þau hagað sér.“
Þráinn segir að nú séu mál fjögurra starfsmanna í meðferð lögmanna en starfsmennirnir hafa þurft að útvega sér þá til þess að gæta hagsmuna sinna.
„Þá eru einnig fleiri starfsmenn í langtíma fjarvistum sem hafa hrakist burt af vinnustaðnum vegna framkomu stjórnenda. Fram að valdatöku hinnar „nýju stéttar“ var það venja í félaginu að lögmaður félagsins gætti hagsmuna starfsmanna ef erfið ágreiningsmál komu upp. Lögmannsstofa úti í bæ svarar nú erindum starfsmanna. Ljóst er að lögmannsstofan úti í bæ hefur aðeins eitt hlutverk. Að hafna öllum kröfum starfsmanna um réttláta málsmeðferð og ásættanlegar niðurstöður í málum starfsmanna sem hraktir hafa verið úr störfum sínum eða í veikindaleyfi.“
Hann segir að í málum þessara starfsmanna sé það ljóst að um gríðarlega lífskjaraskerðingu sé að ræða.
„Sérstaklega er ámælisvert að tvær þeirra eru að nálgast lífeyristöku og því er um milljóna skerðingar á framtíðarkjörum að ræða. Starfsmenn hafa leitað til SGS og ASÍ með mál sín og þar hafa þau legið til afgreiðslu mánuðum saman óafgreidd.“
Þráinn tekur það fram að það sé afar mikilvægt að forystumenn stéttarfélaga búi yfir þekkingu á lögum og kjarasamningum. Þá sé það einnig mikilvægt að forystumennirnir hafi ríka réttlætiskennt og beri virðingu fyrir skoðunum annarra.
„En allra mikilvægast er að koma vel fram við fólk. Stjórnendur verkalýðsfélaga eru fyrirmyndir stjórnenda fyrirtækja. Þeir verða að koma fram við starfsmenn sína eins og þeir vilja að aðrir stjórnendur komi fram við félagsmenn. Þar falla formaður Eflingar og framkvæmdastjóri á öllum prófum. Í rúmt ár hafa þau aldrei grennslast fyrir um heilsufar eða líðan starfsmanna í veikindaleyfum. Þeim virðist vera gersamlega sama um sína eigin starfsmenn. Allt samband við þau er í gegnum lögmannsstofu úti í bæ. Starfsmenn í veikindaleyfum hafa verið teknir út af starfsmannalistum og skorið á alla upplýsingagjöf til þeirra. Þá eru dæmi um að starfsmenn sem reynt hafa að koma upplýsingum til samstarfsmanna eða á vef félagsins hafi uppskorið það eitt að athugasemdir og erindi þeirra séu hreinsuð af spjallrásum og vef Eflingar.“
Hann segir að nú hafi forystumenn Eflingar rekið eða afþakkað störf að minnsta kosti sex starfsmanna en auk þess sé á annar tugur starfsmanna skráðir langtímaveikir eða hafa verið veikir mánuðum saman.
„Þetta hefur aldrei þekkst á Eflingu fyrr en nú. Þá hefur forystan rekið úr starfi a.m.k einn starfsmann sem hún réði sjálf til að stjórna verkfallsmálum. Nú ræðir forysta félagsins hvort reka eigi stjórnarmann sem „lætur ekki að stjórn“. Þetta eru dæmi um hreinsanir og ógnarstjórn eftir byltingu.Mín skoðun er sú að hin nýja stétt í forystu Eflingar stefni að því að hreinsa út alla starfsmenn og þekkingu sem kemur úr eldra umhverfi félagsins. Brottrekstur og langtímaveikindi reyndra starfsmanna hlýtur að segja til sín fyrr en síðar í þjónustu við félagsmenn.“
Þráinn vitnar í lokin í skrif Sólveigar Önnu í Fréttablaðinu þann 19. september síðastliðinn en þar talaði hún um meðferð á útlentingum.
„Þar segir hún að til viðbótar hinni ömurlegu hegðun atvinnurekenda bætist vanvirðandi framkoma og hótanir… séu notaðar til að kúga fólk til hlýðni. Ég tel að formaður Eflingar þurfi ekki að fara langt frá vinnustað sínum til að upplifa nákvæmlega sama hugarfar. Á því hafa burtreknir starfsmenn og fólk sem hrakið hefur verið í langtímaveikindi fengið að kenna. Líttu þér nær, Sólveig.“
