Deilur kjötæta og grænkera hafa ekki farið framhjá mörgum, eftir að borgarfulltrúar Reykjavíkur tókust á um málið í fjölmiðlum og á samfélagsmiðlum í vikunni. Tilefnið var áskorun Samtaka grænkera til yfirvalda um að minnka framboð dýraafurða ámatardiskum, þar sem það væri skaðlegt fyrir umhverfið.
Hermann Ingi Gunnarsson, sveitastjórnarmaður úr Eyjafjarðarsveit, svarar Samtökum grænkera í opnu bréfi í Morgunblaðinu í dag. Hann segir að með því að banna dýraafurðir sé sjálfkrafa verið að segja að landsmenn ætli að reiða sig á innflutt matvæli að langstærstum hluta fyrir börnin okkar:
„Kolefnislosun landbúnaðar á Íslandi er 12% af heildarlosun Íslands á ári og talið að 2/3 komi frá búfé og 1/3 frá nytjajarðvegi. Í því samhengi er ekkert tekið tillit til þess kolefnis sem binst við ræktun á fóðri fyrir þessar skepnur sem verið er að nytja. Langmest aukning í kolefnislosun er vegna samgangna á seinustu árum.“
Hermann Ingi nefnir að útboðsgögn sveitastjórna varðandi mötuneyti, byggist á ráðleggingum landlæknis um mataræði barna, sem kveði á um fjölbreytileika. Því sé ekki fyrir að fara í tilfelli grænkera:
„Í bréfinu sem grænkerar sendu sveitarstjórnum kemur fram að skólar krefjist þess að foreldrar sem vilja að börnin sín lifi á grænkerafæði skili inn læknisvottorði. Það er ástæða fyrir því enda er fjölbreytt fæða forsenda heilbrigðs þroska,“
segir Hermann og telur grænkerasinnaða borgarfulltrúa óþarfalega þröngsýna, að því er virðist:
„Kjörnir fulltrúar þurfa að geta horft vítt á þær áskoranir sem liggja fyrir mismunandi samfélögum sem þeir vinna fyrir. Það að ætla horfa þröngt á viss mál og fórna öllu fyrir einn málstað mun ekki verða neinum til góða.“
Hermann Ingi tekur í svipaðan streng og Jón Páll Hreinsson, bæjarstjóri Bolungarvíkur, sem sagði núverandi kerfi koma í veg fyrir að ferskar afurðir rötuðu á diska barna sem fullorðinna:
„Það væri mun skynsamlegra fyrir sveitarfélög landsins að fara að fordæmi Eyjafjarðarsveitar við útboð á mötuneytum og gera kröfu um að allur fiskur, mjólkurvörur, kjöt og sem mest af grænmeti sé íslenskt og komi helst úr nærumhverfinu. Þannig ná sveitarfélögin að slá margar flugur í einu höggi, þau minnka sótspor vörunnar, þau bjóða upp á hreina og holla vöru fyrir börnin okkar og styðja um leið við samfélagið sem við búum í,“
segir Hermann og nefnir að í útboði Eyjafjarðasveitar hafi verið gerð rík krafa um upprunamerkingar á matvælum. Þá segir hann stundum gleymast í umræðunni um umhverfisvitund, að ræktun matvæla sé mismunandi eftir svæðum og löndum:
„Ræktun á baunum, korni og ávöxtum er erfið og nær ómöguleg hér á landi. Talið er að 70% af ræktarlandi heimsins sé grasland sem eingöngu nýtist sem slíkt. Dæmi eru um að á sumum svæðum þurfi 100x meira vatnsmagn til að rækta 1 fóðurgildi próteins í grænmeti/baunum en að rækta þar kjöt. Hlutirnir eru nefnilega ekki alltaf svarthvítir og þurfum við að horfa á málin vítt og meta stöðuna út frá því.“
Að lokum segist Hermann Ingi ekki geta stutt tillögu grænkera:
„Eftir að hafa kynnt mér málin nokkuð gaumgæfilega myndi ég aldrei styðja tillögu grænkera um að draga úr eða hætta að bjóða upp á dýraafurðir í skólamötuneytum og vona að aðrir kjörnir fulltrúar geri slíkt hið sama.“
