Einar Ingvi Magnússon, áhugamaður um mannkynið og fornar heilagar ritningar að eigin sögn, viðrar heldur einkennilegar skoðanir sínar á kynþáttum mannsins í aðsendri grein sem birtist í Morgunblaðinu. Hann segir raunar að hvítir menn séu geimverur en ekki svartir menn. Einar er helst þekktur fyrir að hafa verið kærður til lögreglu af Samtökunum ´78 fyrir grein sem birtist í Morgunblaðinu árið 2003. Þá bað baðst blaðið afsökunar á því að birta pistil hans. Einar Valur var jafnframt á lista Íslensku þjóðfylkingarinnar í síðustu borgarstjórnarkosningum.
„Jörðina byggja margir kynstofnar: svartir, brúnir, rauðir, gulir og hvítir. Við furðum okkur stundum á þessum fjölbreytileika, ef við erum ekki of bundin við útskýringar hinnar hefðbundnu kennsluskrár skólakerfisins um áhrif sólar og veðráttu á útlit manna. Egypsk steinsúla, sem geymd er í breska mannkynssögusafninu í London greinir frá uppruna kynstofna jarðarinnar samkvæmt þessari fornu heimild,“ segir Einar í pistli sínum.
Hann telur súluna sanna að svartir menn séu ekki af sömu dýrategund og hvítir menn. „Þar segir að svartir Afríkubúar séu hið upprunalega mannkyn plánetu okkar, jarðarinnar. Gulir og hvítir komu hins vegar utan úr geimnum, nánar tiltekið frá innri og ytri vetrarbraut, samkvæmt þessari heimild og settust að hér á jörð. Til að forðast deilur um akra og beitilönd settist einn hópurinn að í Austurlöndum nær en hinn hópurinn langt austur í Asíu. Þetta munu hafa verið tveir kynstofnar frá ólíkum plánetum og ber útlit þeirra þess glöggt vitni. Annar er gulur á hörund og svarthærður, lágvaxinn og með eylítið skásett augu, en hinn er ljós á húð, hávaxinn og með ljóst hár. Þannig útskýrir egypska steinsúlan tilurð hvíta mannsins og þess gula,“ segir Einar Ingvi.
Hann vitnar svo í biblíuna máli sínu til stuðnings. „Svo er að sjá, sem öll tækni sé frá þessum geimflökkurum komin, enda ber tæknimenning siðmenningarinnar þess greinilegt vitni. Lítum þá á útskýringu, sem er að finna í Enoksbók. Hún segir svo frá að hvíti maðurinn sé sonur Guðs. Þar segir frá fæðingu Nóa, þess er byggði örkina. Er honum lýst svo, að útlit hans hafi verið ólíkt öðrum mönnum. Ástæðan var sú, segir í Enoksbók, að engill hafi átt mök við móður hans. Nói var hvítur og rauður að lit og hár hans var hvítt sem snjór. Faðir hans sagði kvíðafullur: „Mér hefur fæðst furðulegur sonur, ólíkur mönnum, en svipar til himneskra sona Guðs. Hann er ekki afsprengi mitt, heldur engla.“ (Enoksbók 106. kapítuli 5.-6. vers),“ skrifar Einar Ingvi.
Einar virðist trúa einlægt á geimverur. „Svo er að sjá, sem Nói og líklega fleiri samtímamenn hans hafi þekkt til þessa utanjarðarkyns, sem kölluðust englar eða synir Guðs. Er ekki betur að sjá samkvæmt Enoksbók en að þarna hafi komið fram nýtt kyn manna, sambland engils af himni og jarðneskrar móður. Nútímamaðurinn hefur orðið vitni að erfðatækni og klónun og fræðingar um fljúgandi furðuhluti hvetja fólk til þess að opna augu sín fyrir tilvist mannkyna víðar í alheimi en ekki eingöngu við okkar sól. Lífs má vænta við hverja sól og líklegt að það sé lögmál um alheim allan. Þar sem ljós er, þar er byggð. Þar sem er ljós, þar er líf,“ segir hann.
Hann segir mörg dæmi um „himinbúa“ sem hafi átt mök við menn. „Plánetu okkar hafa mannkyn fjarlægra sólkerfa heimsótt oftar en einu sinni. Fornminjar og gamlar ritningar geyma sögu þeirra. Þær er að finna víðs vegar um jörðina. Indíánar Ameríku eiga munnmælasögur um stjörnufólk, sem heimsótti ættbálka indíána og bjuggu á stjörnunum. Himinbúar áttu einnig mök við heimamenn. Guðir settust að á Olympusfjalli í Grikklandi hinu forna. Jehóva tyllti sér niður á Sínaífjall og talaði við Móse. Enoksbók segir frá Enok, sem fór til himins í eldlegum vagni, vegna þess að Guð nam hann burt. „Verustaður hans er á meðal engla.“ (Enoksbók 106:7). Mannkynssagan geymir ótrúlega sögu fyrir alla þá, sem skólaðir hafa verið í hefðbundinni heimsýn. Enoksbók segir svo frá: „Heilög börn munu stíga niður af himni og sæði þeirra mun sameinast mannanna börnum.“ (Enoksbók 39:1). Mannkynssagan þarfnast endurskoðunar. Svo er einnig um hinn takmarkaða sannleika, sem kenndur er innan skólaveggja siðmenningar okkar tíma,“ segir Einar.
Hann segir að lokum að þetta sé ástæða þess að hvíti maðurinn leiti til stjarnanna: „Hugur hvíta mannsins leitar til stjarnanna. Sú þrá að ferðast um víðáttur geimsins og setjast að á fjarlægum plánetum fjarlægra sólkerfa, þar sem aðrar sólir ylja mönnum í öðrum vetrarbrautum, er honum ríkulega í blóð borin. Hann leitar uppruna síns. Hann horfir til himins, því hann er afsprengi engla.“
