Þetta skrifar hinn geðþekki og stóíski málari Tolli á Facebook í morgun en hann er eflaust meðal þeirra íslendinga sem leggja hvað mesta áherslu á að leggja rækt við andlegu hliðina.
Hann hugleiðir að minnsta kosti tvisvar á dag, leggur mikla áherslu á að rækta kærleikann og horfir almennt á björtu hliðarnar í lífinu.
Í morgun mætti þó ætla að hann hafi farið öfugu megin fram úr rúminu eins og gengur og gerist hjá okkur öllum en hann segist hafa tæklað ákveðna uppákomu frekar illa þarna í byrjun dags.
„Ég gerði mér ferð á kaffihús á leið í vinnuna og ákvað að fara á eitt sem ég hafði aldrei mætt í áður. Staðurinn leit ágætlega út að utan en að innan vantaði eitthvað, minnti of mikið á mötuneyti frá níunda áratug,“ skrifar hann og segist hafa átt að fatta dæmið þegar hann sá hversu fáir viðskiptavinir voru á staðnum:
„Smá grúbba af trukkurum sem komnir voru á aldur sátu við eitt borðið og héldu á kaffibollum sínum og ræddu málin en virtust lítið vera að bragða á kaffinu. Þá voru þarna tveir ferðamenn sem grunlausir voru að kaupa sér snúð og kaffi. Enga sá ég hipstera með tölvur sínar.“
Hann pantaði sér kaffi og rúnstykki með osti, „dýrari týpuna“ eins og hann kallar það og fann að hann átti helgistund framundan enda þykir honum fátt betra en fyrsti kaffibollinn að morgni og að fletta brakandi dagblaði um leið:
„Ég bar bollann að vörum og það gerðist ekkert annað en ég brann í tunguna af sjóðheitu vatni sem bar með sér örlítinn keim af kaffi. Það var eins og ég væri að sötra vatn sem hafði verið notað til að sjóða borðtusku. Það fyrsta sem kom upp í huga mér var „tjara og fiður enginn griður“. Ég fór í algöran mínus en harkaði af mér, kláraði bakkelsið, hélt kúlinu og dreif mig upp á vinnustofu þar sem ég náði að setja yfir sterkan sopa og land tók að rísa. Ég er viðkvæmari en mig grunaði,“ skrifar Tolli að lokum og bætir svo við – „Ást og friður.“
