Baldvin Rúnarsson er 22 ára gamall Akureyringur sem greindist með heilaæxli fyrir þremur árum. Baldvin hefur þurft að ganga í gegnum erfiðar meðferðir en sjúkdómnum er nú haldi í skefjum. Baldvin viðheldur lífsgleðinni og neitar að láta sjúkdóminn stjórna lífi sínu. Hann hleypur hálft maraþon til styrkar Krabbameinsfélagi Akureyrar og hefur þegar safnað áheitum fyrir meira en milljón króna, eða meira en nokkur annarr þátttakandi.

Baldvin er í viðtali við Akureyri Vikublað. Það segir meðal annars að veikindasagan hafi byrjað með sérkennilegum höfuðverk:

Veikindasaga hans hófst þegar hann fór að finna fyrir undarlegum þrýstingi í höfðinu þegar hann var á sínu síðasta ári í Menntaskólanum á Akureyri. „Þetta var mjög óvenjulegur höfuðverkur sem ágerðist ef ég hnerraði eða hallaði mér fram til að reima skóna mína. Einn morguninn vaknaði ég með mikinn verk og bað mömmu að bóka tíma hjá heimilislækni. Ég á þeim lækni mikið að þakka því þótt hann fyndi ekkert athugavert að mér sendi hann mig í myndatöku. Eflaust hefði einhver greint mig með stíflaðar ennisholur en hann vildi ekki taka áhættuna. Ég var ekki með kvef og lungun voru hrein svo hann vildi láta skoða þetta betur og fyrir það er ég mjög þakklátur.“ Greindur með krabbamein Baldvin var sendur í myndatöku þar sem í ljós kom að eitthvað væri ekki eins og það átti að vera. „Ég var strax sendur suður til að hitta heilaskurðlækna og bóka aðgerð. Í aðgerðinni var tekið sýni sem var sent út í greiningu og greint sem fyrsta og annars stigs æxli, sem hvort tveggja er góðkynja. Ég hélt því mínu striki, sótti um nám við viðskiptafræði við háskóla í Bandaríkjunum og fékk 100% námsstyrk til að spila fótbolta. Haustið 2014 fór ég út en í desember, rétt fyrir jólafríið, fékk ég flogakast og í myndatöku, þegar ég kom heim, komu í ljós breytingar á æxlinu svo ég var sendur í aðra aðgerð. Aftur var tekið sýni og þá kom í ljós að einhver hluti æxlisins var orðinn þriðja og fjórða stigs – sem sagt krabbamein.“

Baldvin hefur nú lokið bæði geisla- og lyfjameðferð og æxlinu er haldið í skefjum. Baldvin þarf að þola ýmis óþægindi vegna sjúkdómsins en kappkostar samt að njóta lífsins. Hann hefur orð á sér fyrir mikla lífsgleði sem ekki hefur dofnað þrátt fyrir erfið veikindi. Baldvin æfir nú 3-4 sinnum í viku fyrir Reykjavíkurmaraþonið en hann var áður efnilegur knattspyrnumaður.

Hann segist aldrei hafa orðið reiður eða bitur yfir þessum örlagadómi þó að vissulega sé þetta ósanngjarnt hlutskipti. Hann kappkostar að halda sínu striki, halda áfram með sitt líf eitt skref í einu. Baldvin hefur hins vegar ekki fundið hjá sér hvöt til að sækja hjálp til sálfræðinga eða mæta á stuðningsfundi sjúklinga:

„Þegar ég var í meðferðinni fyrir sunnan var ég beðinn um það á hverjum degi að fara til sálfræðings en sagði alltaf nei. Allir slíkir bæklingar fóru beint í hanskahólfið og eru þar ennþá. Ég nenni ekki að láta einhvern predika eða lesa yfir mér. Kannski finnst sumum þetta heimskulegt hjá mér en fyrir mér er þetta best. Fólk verður að finna sína leið til að tækla svona.

Sjá nánar fróðlegt viðtal við Baldvin í Akureyri Vikublað