Hún sýnist vera býsna góð nýja þáttaröðin frá BBC, Sitthvað skrýtið í náttúrunni, sem RÚV sýnir þar sem náttúrufræðingurinn Chris Packham segir okkur frá hegðun dýra og beinir sérstaklega sjónum að því þegar þau hegða sér á sérkennilegan hátt. Í fyrsta þætti sáum við sæfíl arka á land og vinna skemmdarverk á bíl. Það var voldugt atriði, eins og úr skrímslastórmynd frá Hollywood. Við sáum líka hákarla í tjörn á landluktum golfvelli, og það var ekki síður ógnvekjandi sjón.

Margvíslegar hugleiðingar leita á mann við áhorf á mynd eins og þessari. Sæfíll á miðri umferðargötu minnti mann á þá staðreynd að maðurinn hefur lagt undir sig jörðina og eignar sér umhverfið. Maðurinn lítur á sig sem herra jarðarinnar og telur sjálfsagt og eðlilegt að skepnur þjóni því hlutverki sem honum hentar best hverju sinni. Þannig vill maðurinn veiða dýr og éta þegar þannig liggur á honum, loka þau inni í búrum þegar sá gállinn er á honum og nota þau sem gæludýr þegar það hentar. Sæfíllinn lét eins og hann vissi ekki af öllum þessum lögmálum og það var gott hjá honum! Reyndar var stórbrotið að sjá sæfílinn leggja til atlögu við bílinn. Ég verð að viðurkenna að ég hélt með sæfílnum, mér hafa alltaf þótt bílar ljót fyrirbæri. Greinilegt var að þetta volduga dýr hafði betur gegn hinum kyrrstæða og mjög svo óspennandi bíl.

Við kynntumst einnig heimilislausum hundum í Moskvu sem ferðast með neðanjarðarlestum á daginn og vingast þar við farþega sem gefa þeim æti. Hundarnir vita nákvæmlega með hvaða lestum er hentugast að ferðast. Á kvöldin leggjast þeir svo til svefns undir berum himni, stundum í hópum, vonandi saddir.

Í seinni hluta myndarinnar var sagt frá fyrirferðarmikilli jurt sem heitir akurhali og fer í hópum og gerir innrás á fjölfarna vegi. Ég verð að viðurkenna að það var nokkuð hressandi að sjá plöntur sem neita að vera kyrrar á sama stað og valda uppnámi meðal manna sem mæta þeim.

Þessi góða mynd minnti mann á að náttúran ræður, þótt maðurinn haldi annað.