Þetta er brot úr löngu helgarviðtali við DV
Vignir og Kolla bjuggu áfram saman í nokkurn tíma eftir skilnaðinn og sögðu fjölskyldu og vinum ekki samstundis frá ástæðunni fyrir honum. Vignir segir að þau hafi bæði verið farin að líta fram á veginn og komast í annað samband. Hann brosir aftur þegar hann segir frá þessu:
„Þetta var í raun spurning um hvort okkar yrði fyrst til að finna annan mann og þá myndum við hætta að búa saman. Þetta var orðið svolítið vandræðalegt ástand. Ég var samt ekkert að flýta mér í þeim efnum.“
Á þeim tíma var lítil umræða í gangi um samkynhneigð og Vignir vissi ekki hvernig foreldrar hans, systkini og vinir myndu taka fréttunum þegar hann segði frá.
„Skömmu áður en ég fór út til Bandaríkjanna, til þess að heimsækja Kollu og Karen, sagði ég móðursystur minni frá því að ég væri hommi og væri kominn með kærasta. Hún bauðst til að segja mömmu frá þessu í góðu tómi ef ég vildi og ég var sáttur við það. Ég sagði foreldrum mínum því aldrei formlega frá þessu. Á jólunum fékk ég símtal frá foreldrum mínum og vissi þá að þau vissu þetta. Það var ekkert talað beint um samkynhneigð mína en ég fann fyrir miklum létti. Ári síðar, þegar ég var farinn að búa með mínum kærasta, Tóta, þá fengum við í jólagjöf frá foreldrum mínum hvor sína slaufuna og steikarpönnu. Það var táknrænt samþykki þeirra fyrir okkar sambandi.“
En fannstu fyrir fordómum frá öðrum?
„Ég fann ekki fyrir neinum fordómum gagnvart okkur og enginn sneri við okkur bakinu. Við vorum ekki mikið að flagga þessu út á við en við vorum heldur ekkert að fela sambandið.“
Eins og Kolbrún lýsti þá hefur vinskapur hennar og Vignis haldist óslitinn í þau þrjátíu og fimm ár sem liðin eru frá skilnaðinum. Í gegnum súrt og sætt hafa þau staðið saman og horft á barnið og barnabörnin vaxa. Samband þeirra er mun sterkara en flestra annarra fráskildra hjóna.
„Margir skildu það ekki hvernig við gátum haldið svona miklum vinskap eftir skilnaðinn. En þetta var svo eðlilegt fyrir okkur. Ég get alltaf leitað til Kollu og hún til mín.“
