Vissulega er fátt hallærislegra en titlatogið í kringum bresku hirðina. Reyndar finnst mér fátt óskiljanlegra en hvernig fólk endist til að horfa á endalausa sjónvarpsþætti og kvikmyndir um allt það lið. Meðal þeirra sem eru aðlaðir um þessi áramót er Nick Clegg, fyrrverandi formaður Frjálslyndra demókrata. Helsta afrek hans er að hafa hálfpartinn drepið flokkinn sinn í samstarfi við Íhaldið.
En svo er þarna líka á lista Ringo Starr, sá mikli gleðigjafi. Varla neinn efast um að hann eigi þetta skilið. Sir Ringo hljómar líka afar vel. Það eru liðin 53 ár síðan hann fór með vinum sínum í Buckinghamhöll og tók á móti OBE-orðunni. Ringo er annar tveggja Bítla sem lifa, og enn er sama drottningin.
Svo er annar sem hlýtur riddaranafnbót. Það er Barry Gibb, leiðtogi og aðallagahöfundur Bee Gees. Það er sorglegt með Barry að hann er einn eftir af bræðrum sínum, var hann þó elstur. Robin, Maurice og Andy eru allir horfnir yfir móðuna miklu.
Tónlist Bee Gees hefur reynst ótrúlega lífsseig. Ég man að á pönkárunum þótti ekki par fínt að hlusta á Bee Gees. Hins vegar gerðist það oft á öðru eða þriðja glasi að Saturday Night Fever var dregin fram og þá hljómuðu lög eins og Night Fever og Staying Alive og stuðið byrjaði. Þetta er snilldarmúsík.
