Mér dettur ekki margt í hug að skrifa um kosningarnar 28. október. Þó þetta:
Stjórnmálamennirnir (flokkarnir) fara í kosningar án þess að hafa hugmynd um hvað þeir ætla að gera eftir þær.
Þess vegna nægir að setja upp óljósa og loðna stefnu. Það er jafnvel hægt að nota aftur stefnumálin frá því síðast eða þarsíðast. Það varð hvort sem er ekkert úr þeim.
Þetta heitir að ganga óbundinn til kosninga. Menn reynast líka óbundnir af kosningaloforðum. Og þess vegna gengur kosningabaráttan mikið út á getsakir um hver muni vinna með hverjum eftir að atkvæðin hafa verið talin.
Eða hver muni lenda með hverjum að endingu? Það er hægt að gera því skóna að Sjálfstæðisflokkurinn og VG muni vinna saman – eða bara eitthvað…
Þetta er ótrúlega ófrjótt kerfi. Og tilfinningin sem maður hefur er að landsmenn langi lítið í kosningar.