Þegar ég var barn í skóla fyrir fimmtíu árum var ýmsilegt gert til að efla heilsu nemenda og fylgjast með því að þeir væru hraustir. Einna eftirminnilegastir eru berklaplástrarnir sem voru settir á bringu barnanna, að mig minnir hvert ár. Einn vinstra meginn og einn hægra megin og svo eitthvert efni undir sem maður vissi ekki hvað var. Svo voru plástrarnir rifnir af – sum börn lentu í að fara upp á Heilsuverndarstöð í nánari skoðun, mér finnst eins og ég hafi farið þangað einu sinni í röntgenmyndatöku.

Það var stungið blýnanti undir ilina á manni og þeir sem reyndust vera með plattfót voru sendir í sérstaka meðferð við slíku. Þurftu líklega að kreppa fótinn í gríð og erg. Einn skólafélagi minn lenti í því og við vorkenndum honum.

Sumir voru líka sendir í ljós upp á heilsuverndarstöð, sátu þar með hlífðargleraugu við sólarlampa. Það þótti ekki spennandi heldur að lenda í því.

Ég er sem betur fer of ungur til að muna tímann þegar lýsi var hellt upp í börn úr könnu. Lýsi þótti vera meðal gegn flestum meinum Þessi mynd birtist á vefnum Gamlar ljósmyndir. Lýsið var volgt og það var hellt af miklum krafti, jafnvel þangað til flóði upp úr munni barnsins. Ég er frekar klígjugjarn og þegar ég var kominn í skóla voru sem betur fer komnar ágætlega bragðgóðar lýsistöflur.

En það þurfti líka að huga að annars konar heilsufari. Flámæli var miskunnarlaust útrýmt á Íslandi og það var næstum horfið þegar ég var barn. Samt skilst mér að flámælt eldri kona hafi verið fóstra mín á leikskólanum Hagaborg. Það varð jafnvel vart við að ég kæmi heim með vott af flámæli.

Svo má spyrja hvort einhver kannist við konuna sem gengur svo hraustlega til verks við lýsisgjöfina á myndinni – og börnin sem er hellt upp í.