Ráðherrakapall Sjálfstæðisflokksins er býsna flókinn. Ráðherrar verða Sigríður Andersen sem er 8. þingmaður Reykjavíkur suður, Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir sem er 4. þingmaður í Norðvestri og Jón Gunnarsson sem er 6. þingmaður í Suðvesturkjördæmi.
Unnur Brá Konráðsdóttir verður svo forseti Alþingis, en afar tæpt stóð að hún næði yfirleitt inn á þing. Hún er 8. þingmaður Suðurkjördæmis. Formaður þingflokksins verður svo Birgir Ármannsson, 8. þingmaður Reykjavíkur norður.
Gengið er framhjá Haraldi Benediktssyni, sem er 1. þingmaður Norðvesturkjördæmis og Páli Magnússyni, sem er 1. þingmaður Suðurkjördæmis og vann þar stóran sigur. Brynjar Níelsson, 4. þingmaður Reykjavíkur suður, sóttist eftir ráðherrasæti en fær ekki. Líklegt er að þessir þingmenn fái einhverjar þungaviktarnefndir, Haraldi þótti farast vel úr hendi formennska í fjárlaganefnd í þinginu fyrir jól.
Kannski er það til marks um hversu góð tök Bjarni Benediktsson hefur á flokki sínum að hann kemst upp með að gera þetta svona. Þetta hefur veri dálítið púsl hjá honum. En að ýmsu er að hyggja í þessu. Dómsmálaráðherrann nýi, Sigríður er lengst til hægri í Sjálfstæðisflokknum, kemur úr svonefndum Andríkishópi, en fær í sinn hlut hin vandmeðförnu innflytjendamál. Um þau eru fögur fyrirheit í stjórnarsáttmálanum.
Hin óreynda Þórdís tekur við ferðamálunum þar sem svo sannarlega er þörf mikils átaks – ferðaþjónustan er jú orðin langstærsta atvinnugrein landsmanna. Það er hins vegar Jón Gunnarsson sem fer með samgöngumálin, en þar undir falla væntanlega flugvellir landsins. Í stjórnarsáttmála segir að leita skuli sátta um málefni Reykjavíkurflugvallar, en einnig er ljóst að stórar ákvarðanir þarf að taka um framtíð millilandaflugsins ef það á að halda áfram að vaxa.
Tveir ráðherrar hafa ekki verið nefndir hér, Guðlaugur Þór Þórðarson og Kristján Þór Júlíusson. Þeir eru báðir fyrstu þingmenn sinna kjördæma. Það er dálítið kátlegt að hinn eindregni andstæðingur Evrópusambandsins Guðlaugur skuli verða utanríkisráðherra – hann hefur líka mikil tengsl inn í Brexit herbúðirnar í Bretlandi. Kristján Þór fær hið erfiða menntamálaráðuneyti, hann er maður friðarins fremur en hitt, lipur í mannlegum samskiptum og mun ekki af veita því víða loga eldar undir í skólakerfinu. Ljóst er að þar er víða þörf á að taka til hendinni.
Svo má spyrja hvort menningararfurinn verði fluttur aftur í menntamálaráðuneytið, en hann var færður í forsætisráðuneytið á tíma Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar. Það eru áhöld um hvort Bjarni Benediktsson hafi áhuga á að sinna honum með sama hætti og Sigmundur.