Ég skrifaði um það strax í sumar að stefndi í stórnarkreppu eftir kosningar – ég talaði líka um að haldnar yrðu kosningar en í þeim yrði í raun enginn sigurvegari.
Þetta hefur gengið eftir. Nú er staðan svo treg í stjórnarmyndunum að engar fréttir hafa verið af þeim í marga daga, engum þreifingum eða hugmyndum um hvernig eigi að leysa stjórnarkreppuna.
Á Alþingi sitja 32 nýir þingmenn. Verði kosið aftur er hætt við að sumir þeirra detti aftur út af þingi. Þeir eru varla spenntir fyrir því. Þetta er svipað og gerðist 1978. Þá kom nokkur sveit, einkum af ungu fólki, inn á þing og datt svo jafnóðum út aftur í kosningum 1979.
Það er líka sagt að flokkarnir séu blankir og eigi lítið fé til að fara í kosningabaráttu á nýjan leik.
Þingheimur er hins vegar upptekinn við að reyna að koma sér saman um fjárlög, en í þeim er ýmislegt sem er afar umdeilt – eins og til dæmis framlögin til heilbrigðismála og Landspítalans.
Stjórnarmyndun virðist að miklu leyti velta á vilja Vinstri grænna. Stefán Ólafsson prófessor fer heldur ómildum höndum um VG í pistli sem birtist hér á Eyjunni. Hann hefst svona:
VG er næst stærsti stjórnmálaflokkur landsins.
Ef þau ætla ekki beinlínis að hætta í stjórnmálum þá finnst mér að VG-fólk ætti að endurskoða stöðu og markmið sín svolítið.
Og lýkur svona:
Svo er það auðvitað valkostur fyrir VG að verða varanlegur stjórnarandstöðuflokkur sem fælist það að hafa áhrif – ja, eða bara að hætta alveg í pólitík!
Það er pláss núna fyrir nýja aðila í vistvænni hænsnarækt! (smá grín…)
Það eru ekki nema fimm dagar til jóla. Flestir hafa um aðra hluti að hugsa en pólitík. Guðni Th. Jóhannesson hlýtur samt að fara að grípa í taumana. Er einhver jólaríkisstjórn í kortunum? Jólagjöf til þjóðarinnar?
Ætli sé ekki líklegra að við fáum minnihlutastjórn á nýju ári – og svo kosningar í vor?