Minnugir mosku-upphlaupsins fyrir síðustu kosningar hafa ýmsir orðið til að spá því að Framsóknarflokkurinn myndi að endingu fara út á svipaða braut fyrir þingkosningar – að hann myndi feta hinn þjóðernispopúlíska stíg. Einn þeirra sem hefur gert þessu skóna er Eiríkur Bergmann Einarsson stjórnmálafræðingur.
Nú eru sex vikur til kosninga og enn bólar ekki á neinu slíku frá Framsóknarflokknum. Það má reyndar benda á að orðræða Lilju Alfreðsdóttur utanríkisráðherra, sem er jafnvel talin vera leiðtogaefni í flokknum (gæti hugsanlega orðið formaður sem málamiðlun milli Sigmundar Davíðs og Sigurðar Inga) stefnir í allt aðra átt.
Lilja ávarpaði leiðtogafund Sameinuðu þjóðanna um flóttamenn og farandfólk í gærkvöldi og má segja að hún hafi talað á nótum frjálslyndis og umburðarlyndis.
Samkvæmt grein sem birtist á vef Upplýsingaskrifstofu Sameinuðu þjóðanna sagði Lilja að fólksflutningar væru ekki slæmir í eðli sínu, heldur hefðu mörg samfélög nútímans orðið til við umfangsmikla fólksflutninga. Hún sagði að ekki væri hægt að tala um flóttamannamál án þess að grafast fyrir um rætur vandans og um nauðsyn að tryggja réttlátan ramma utan um flutninga fólks.
Ég stend hér sem utanríkisráðherra Íslands vegna þess að fyrir ellefu hundruð árum, lögðu hópur norrænna karla og kvenna í hættulega langferð í leit að betra lífi. Ísland, algjörlega óbyggð eyja, varð nýtt heimili þeirra.
Í skoðanakönnun sem Ríkisútvarpið lét gera kom fram að það eru ekki margir kjósendur sem telja að innflytjendamálin séu sérlega mikilvæg. Þau voru mjög neðarlega á listanum, aðeins 1 prósent taldi að þau væru þýðingarmesta kosningamálið. Þetta er býsna ólíkt því sem er í mörgum nágrannalöndum okkar þar sem innflytjendamál tröllríða allri umræðu. Íslenska þjóðfylkingin býður fram í kosningunum og getur sjálfsagt sótt einhver atkvæði út á málflutning sinn – líklega fáein prósent. Aðrir flokkar sýnist manni ætla að fara gætilega í þessum málum, að minnsta kosti er ekkert komið fram enn sem bendir til annars.