Hér er þátturinn af Steinsteypuöldinni síðan í gærkvöldi, þetta er þáttur númer tvö af fimm, hægt er að horfa með því að smella hérna, á vef Rúv.
Eins og sjá má á þessari mynd stöndum við Pétur H. Ármannsson þarna fyrir utan mikla stórbyggingu, Héraðsskólann á Laugarvatni. Hann var reistur 1930 eftir teikningu Guðjóns Samúelssonar. Eins og fram kom í þættinum var hvatamaðurinn og hugmyndafræðingurinn þarna á bak við hinn feiki athafnasami stjórnmálamaður, Jónas Jónsson frá Hriflu. Stytta af honum stendur í hlíðinni gengt skólanum.
Þeir Guðjón og Jónas voru um tíma hvatamenn þess að steinsteypt hús í burstabæjarstíl yrðu byggð í íslenskum sveitum. Þau reyndust hins vegar fremur óhagkvæm, það var dýrt að kynda þau og plássið nýttist illa. Laugarvatnsskólinn er stærsta húsið í þessum stíl en líka endastöð þessarar hugmyndar.
Við göntuðumst með það í þættinum við Pétur H. Ármannsson að þegar ríkisstjórn Sigmundar Davíðs og Bjarna Benediktssonar var mynduð skrifuðu þeir undir stjórnarsáttmálann Framsóknarmaðurinn og Sjálfstæðismaðurinn í þessu húsi. Þeir komu þarna askvaðandi einn dag um helgi. En það er ekki alveg víst að Bjarni hafi gert sér grein fyrir samhenginu. Héraðsskólinn á Laugarvatni er nokkurs konar háborg framsóknarmennskunnar – Pétur sagði að staðurinn hefði einhvern tíma verið kallaður Versalir Jónasar frá Hriflu.
Eins og kom fram í þættinum veðjuðu andstæðingar Jónasar úr Sjálfstæðisflokknum á annan stíl. Ólafur Thors fékk arkitektinn Sigurð Guðmundsson til að teikna fyrir sig fúnkíshús í Garðastræti, mjög nútímalegt. Eftir það breiddist fúnkís út meðal góðborgara í Reykjavík sem kusu Sjálfstæðisflokkinn – þarna voru andstæður.
1930 var ár gríðarlegra framkvæmda. Hið nýfrjálsa ríki þurfti að byggja alls kyns hús – það var lagður metnaður í að þau væru flott, reisuleg og virðuleg. Þó var þjóðin fátækari en hún er nú.
Eitt af því sem við nefndum var að þessi hús væru að mörgu leyti vandaðri og glæsilegri en það sem síðar kom. Hér má til dæmis sjá innganginn að Landspítalanum, yfir honum er blær virðingar og festu, þarna er vandað til alls, húsið er eftir Guðjón Samúelsson en efst er lágmynd eftir Guðmund frá Miðdal. Líkt og Pétur sagði, berum þetta saman við aðkomuna að slysadeildinni í dag.
Um þetta og fleira í sögu byggingalistar og skipulags á árunum í kringum 1930 fjölluðum við semsagt í þætti gærkvöldsins sem má horfa á hérna.