Landið er fagurlega grænt nú síðsumars og ferskt eftir rigningar. Við fórum upp í Þjórsárdal að skoða upptökuslóðir fyrir Kiljuna, staði og bækur. Komum að Stóra-Núpi þar sem sálmaskáldið Valdimar Briem var prestur. Nafn hans er ekki þekkt lengur, en nánast allir íslendingar þekkja einhver af kvæum hans. Þarna er gamalt og merkilegt íbúðarhús sem á að fara að gera upp og falleg kirkja. Það auðgar tilveruna að hafa hljóðfæraleikara meðferðis – Kári spilaði af fingrum fram á orgelið í kirkjunni. Frá ungum aldri hefur það verið áhugamál hjá drengnum að komast inn í sveitakirkjur og leika á orgel.
Svo fórum við í Fljótshlíðina, í kirkjunni á Breiðabólsstað er minnisvarði um Tómas Sæmundsson, Fjölnismanninn og vin Jónasar, sem orti um hann „Dáinn, horfinn“ – harmafregn! Þar er líka orgel, nokkuð öflugra, og Kári lék Bach eftir minni en spann þar sem voru gloppur.
Fljótshlíðin er einhver fegursta sveit landsins, við höfðum ekki sérlega mikla fjallasýn, en það er magnað að horfa úr hlíðinni niður sléttuna og út á sjó.
Við gengum upp að hlíðinni við Hlíðarendakot þar sem er minnismerki um Þorstein Erlingsson – sauðfé hafði brotist þar í gegnum girðinguna en fram af brúninni steypist foss sem sést hér. Drengurinn á myndinni er að sækja sér vatn að drekka í fossinn.
Á leiðinni meðfram Fljótshlíðinni og niður Landeyjarnar, meðfram Stóra-Dímoni (keltneskt tökuorð) þóttumst við sjá ýmsar fuglategundir, jaðrakan (annað keltneskt tökuorð), smyril, kjóa og loks skúm þegar nær dró ströndinni. Ég hef ákveðinn veikleika fyrir fuglaskoðun sem samstarfsfólk mitt þekkir. Það er oft að reyna að einbeita sér að því að ná fallegum og helst óhristum myndum af einhverju, en ég læt ófriðlega og reyni að fá það til að taka myndir af fuglum sem ég sé út um allt – eins og ég sé einhver Attenborough.
Við tókum ferjuna yfir til Vestmannaeyja á slóðir séra Ólafs Egilssonar sem skrifaði um Tyrkjaránið eftir að hafa sloppið sjálfur úr Barbaríinu og Ása í Bæ sem var ekki bara skáld og rithöfundur og bóhem, heldur líka, og það vissi ég ekki fyrr, afbragðs sjómaður og aflakló.
Og hvað sem líður öllu tuði um ferðamannafár þá voru túristar ekki að troða okkur um tær. Þvert á móti. Það er kannski ekki ástæða til að rjúka upp við hvern Tripadvisor-dóm eða blogg sem er ekki að springa af hrifningu yfir Íslandi. Margir staðir eru orðnir skemmtilegri og betri vegna aukins straums af fólki. Almennt er ánægjulegra að ferðast um sveitir landsins, það er betra framboð af gistingu, veitingahúsum og afþreyingu. Eða hver hefði trúað því fyrir fáum árum að í plássi eins og Vestmannaeyjum yrði fjölbreytt úrval af góðum veitingastöðum?
