Innsetning forseta er kannski ekki slíkur stórviðburður að skyldumæting sé fyrir alla stjórnmálaforingja. Það er jú búið að kjósa forsetann – athöfnin sem var í gær er bara formsatriði. Að sumu leyti er hún líka dálítið fornfáleg, með kjólfötin og þjóðbúninginn. Ég sé ekki alveg þörfina á því að setja í slíka múnderíngu, þetta er svona full uppstrílað. Það var satt að segja ákveðinn léttir að sjá að Guðni og Eliza voru komin úr þessum fötum þegar þau fóru á Bessastaði.

Ég gúglaði smá og það virðist ekki vera mikið um það á Vesturlöndum að þjóðarleiðtogum eða mökum þeirra sé troðið í þjóðbúninga. Í Svíþjóð hefur þó komið upp umræða um hvers vegna konurnar í konungsfjölskyldunni þurfi stundum að klæðast þjóðbúningi meðan karlarnir eru í borgaralegum fatnaði.

En það vakti athygli í gær að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Framsóknarflokksins, skyldi ekki mæta, einn flokksformanna. Gefin var sú skýring að hann væri á ferðalagi – sem getur svosem verið alveg eðlilegt. Við vitum samt ekki hversu langt í burtu Sigmundur var.

Þetta er samt pínu kaldhæðnislegt í ljósi þess hversu pólitísk örlög fyrrverandi forsætisráðherrans og nýja forsetans samslungin. Það voru Panamaskjölin sem ollu snöggu brotthvarfi Sigmundar úr forsætisráðuneytinu en það voru sömu gögn sem urðu þess valdandi að Guðni fleyttist óvænt og hratt inn á Bessastaði.

.