Þetta er eins og ævintýri. Ég var svartsýnn fyrir leikinn, eins og endranær. Sonur minn var bjartsýnn – hann er það að eðlisfari. Gott hvað hann hefur haft oftar rétt fyrir sér í þessari keppni en ég. En æðið á Íslandi er slíkt að meira að segja systir mín er komin til Parísar að horfa á fótbolta – ég hefði seint búist við því.

En í kvöld, þegar pressa Austurríkismannanna var orðin nær óbærileg, og það var nánast eins og sjálfspynting að horfa, ná Íslendingarnir skyndisókn í blálokin, á síðustu sekúndu, og skora. Þetta gat ekki verið dramatískara eða skemmtilegra.

Mæta svo Englendingum í næsta leik! Englendingum! Þeir eru kannski ekki með besta liðið í keppninni, en stór hluti af hugmyndum og draumum Íslendinga um fótbolta hverfist um England og „enska boltann“. Í því liði eru leikmenn sem eru nánast eins og heimilisvinir á Íslandi.

Við höfum horft á leikina í Grikklandi. Hér braust út fögnuður þegar Ísland skoraði sigurmarkið. Hérna hafa reyndar dvalið ungverskir gestir sem fóru óskaplega í taugarnar á syni mínum þegar Ungverjar jöfnuðu um daginn. Þá fann hann Ungverjum allt til foráttu. En í kvöld var sameiginlegur fögnuður Íslendinga og Ungverja.

Það verður að segjast eins og er að ungverska liðið hefur spilað sérlega vel – eins og það óttist ekki neitt. Má jafnvel segja að þeir séu hugumstórir í leik sínum Ungverjarnir. Fyrri leikirnir tveir í kvöld voru báðir frábærlega spennandi.

Hér má sjá auglýsingu á veitingahúsi Stratosar vinar okkar. Hann var með tvo skjái, þannig hægt var að fylgjast með báðum leikjunum í einu. Takið eftir hinum fallega teiknaða íslenska fána.

Margir Grikkir rifja upp Evrópukeppnina 2004. Þá sendu þeir lið sem litlar vonir voru bundnar við. En það byrjaði á því að vinna Portúgal 2-1 í opnunarleik mótsins. Gerði svo jafntefli við Spán, tapaði reyndar fyrir Rússlandi.

En svo upphófst ævintýrið af alvöru. Grikkirnir unnu Frakkland í átta liða úrslitum, svo Tékkland í undanúrslitum og loks Portúgal í úrslitaleiknum.

Ég var á eyjunni Naxos þegar leikurinn var – að honum loknum voru allir komir út á götur, slökkvibíllinn sem þeytti sírenur, lúðrasveit þar sem yngsti meðlimurinn var líklega sjö ára en sá elsti virtist níræður. Það var flugeldasýning yfir höfninni – Kári svaf þó í kerru sinni með grískan fána í bolnum sem stóð á Charisteas, það var markaskorari Grikkja, ógurlegur skallamaður. Á grísku hljómar fyrri huti nafnsins reyndar svolítið eins og Kári – eftir því var tekið á sínum tíma.

Ekki ætla ég að fullyrða að Ísland fari svona langt – en að komast í leik gegn Englandi á slíku stórmóti er einfaldlega frábærlega skemmtilegt. Liðið mun fá feikilega athygli fyrir vikið. Leikurinn fer einhvern veginn – það er um að gera að njóta þessa ævintýris. Í Washington Post er Ísland kallað „nýja uppáhaldsliðið“.

En það má ljóst vera að einn af sigurvegurum þessa móts er knattspyrnulýsandinn Gummi Ben. Þetta verður ekki betra.