Í fjölmiðli sá ég um daginn að var slegið upp fyrirsögn sem var eitthvað á þessa leið: „Guðni og Davíð efstir.“
Staðan var reyndar sú að 40-50 prósentustig skildu frambjóðendurna og varla hægt að nefna þá í sömu andrá hvað fylgismælingar varðar. Þetta var eins og örvæntingarfull tilraun til að hleypa spennu í kapphlaup þar sem einn keppandinn er mörgum hringjum á undan hinum.
Ekki virðast sérstakar líkur á því að þetta breytist að marki – Guðni Th. Jóhannesson þarf að gera ógurleg glappaskot til að klúðra þessu. Kannski myndi það breytast ef hann er „tekinn ber“ eins og segir í laginu?
Miðað við sjónvarpskappræðurnar í fyrradag er ekkert slíkt að fara að gerast og kannski enn síður í kappræðum þar sem mætast allir níu frambjóðendurnir.
Davíð Oddsson var lang agressífastur af frambjóðendunum á fimmtudagskvöldið, það er kannski eina leiðin þegar maður er að tapa stórt, en um leið getur það virkað alveg þveröfugt – eins og óöryggi eða örvænting. Þá gæti það jafnvel farið svo að Andri Snær nái að keppa við Davíð um annað sætið.
Vissulega sá enginn fyrir að fram kæmi forsetaefni sem fengi jafn gríðarlega mikið fylgi í könnunum og Guðni Th. Jóhannesson. Uppi voru stöðugar vangaveltur um að kosningarnar gætu jafnvel unnist á fjórðungsfylgi eða rúmlega því.
Þá hefði Davíð Oddsson máski átt séns – og líklega hafa stuðningsmenn hans reiknað dæmið þannig.
Ágætur stjórnmálagreinandi, með mikla reynslu, orðaði þetta þannig við mig nú í vikunni að Davíð Oddsson gæti fengið helminginn af samanlögðu hámarksfylgi D og B. Það er í kringum 50 prósent, semsagt 25 prósent – að hámarki.