Í Blaðinu er haft eftir Yoko Ono, samkvæmt AP frétt, að hún vilji að plantað verði trjám við friðarsúluna í Viðey.
Blaðið ber þetta undir forstöðukonu Höfuðborgarstofu. Það er greinilegt að kemur nokkuð fát á hana.
Hún ber þetta til baka. Það stendur ekki til að hrófla við landslaginu í Viðey.
En auðvitað eru þetta óþarfa áhyggjur. Viðey er ekki ósnortið víðerni fremur en Lækjartorg. Þarna stóðu verksmiðjur fram á síðustu öld.
Svo féll það í eyði. Og þá er staðinn vörður um auðnina eins og það sé náttúrulegt ástand eyjarinnar. Eins og það sé ekki næg auðn á Íslandi.
Við þurfum altént ekki að brjóta nýtt land undir auðnir.
—
Myndin er af málverki eftir Ragnar Bjarnason og sýnir Viðey eins og hún leit út frá Kleppsholtinu snemma á síðustu öld. Þarna má sjá þorpið þar sem Milljónafélagið hafði fiskvinnslu sína. Um myndina segir á þessum vef:
„Ég vann í Kleppsholtinu á þessum árum, fékk þarna vinnu eina viku í mánuði … atvinnubótavinna hjá bænum. Þarna vann ég við vegabætur og stundum vorum við að taka saman grjót sem átti að nota í ýmislegt, eins og steypu eða húsgrunna. Þá fékk ég einu sinni þá hugmynd að mála útsýnið þarna.
Kleppsholtið er hér næst á myndinni, og við sjáum yfir í Viðey og Esjuna.
Mikil byggð var í Viðey sem nú er horfin … Þegar ég málaði myndina þá voru bryggjurnar farnar… ég vann í Viðey við uppskipun á fiski, einhvern tímann eftir 1930, löngu áður en ég málaði þessa mynd. Þá var þar heilmikil útgerð, gerðir út 5 eða 6 togarar og þarna voru miklar hafskipabryggjur … og undir barðinu voru fiskverkunarhús. Það voru kannski tveir eða þrír togarar í einu að losa … og það komu bæði salt og kolaskip. Fiskurinn var þurkaður og full unninn í Viðey …“