Sóley Tómasdóttir skrifar um framboð Önnu Pálu Sverrisdóttur til formennsku í Félagi ungra jafnaðarmanna á bloggi sínu og kemst að þeirri niðurstöðu að hvorki sé hægt að taka hana né flokk hennar alvarlega. Það vanti úthaldið. Þetta sé eiginlega bara tómt grín. Stjórnmálaskýring Sóleyjar er kostuleg – en felur meðal annars í sér að í Samfylkingunni séu ekki alvöru femínistar.

Úr því mun seint fást skorið hvor vinstri flokkanna sé sönn höfuðkirkja femínismans. Stór hluti kvennanna í Samfylkingunni var reyndar búinn að starfa árum saman í Kvennalistanum, en Vinstri grænir voru óneitanlega fyrri til að lýsa því yfir að þeir séu „femínískur flokkur“:

„Pála frænka mín er ekkert sérstaklega virk í pólítík. Þess vegna er kannski skrítið að líkja heilum stjórnmálaflokki við hana, en samlíkingin er þó augljós þegar betur er að gáð.

Þegar við vorum litlar æfðum við Pála skíði. Eða þannig. Pála mætti reyndar bara ef eitthvað skemmtilegt var á döfinni. Æfði jafnvel heilu vikurnar fyrir Andrésar Andarleikana. Lítið þess á milli. Það var útpælt og skynsamlegt hjá henni, sér í lagi þar sem hún ætlaði sér aldrei stóra hluti í íþróttinni. Bara hafa gaman á meðan á gamninu stóð.

Hvað stjórnmálaflokkinn varðar, þá hlýtur hann að ætla sér eitthvað meira en að hafa gaman. Eðlilegt væri að álykta að stjórnmálaflokkur ætlaði sér að ná árangri og hafa áhrif á samfélagið. Til þess þarf þor, vilja og getu – í aðeins lengri tíma en einhverjar vikur.“