Það eru góð tíðindi að kosningum skuli hafa verið aflýst í Svíþjóð. Til þeirra hafði verið boðað í mars eftir að minnihlutastjórn Sósíaldemókrata mistókst að koma fjárlagafrumvarpi gegnum þingið.
En nú er ekki rétti tíminn fyrir stjórnmálaólgu. Hinir hryllilegu Svíþjóðardemókratar sækja á – það er illt til þess að kjósendur skuli snúa sér til þeirra eftir stöðugleikaskeið undir stjórn hægri- og miðflokka. Svíþjóð fór ríkja best út úr kreppunni 2008.
Nú hafa stjórnmálaflokkarnir í Svíþjóð, borgaraflokkarnir svokallaðir og jafnaðarmenn, náð samkomulagi um að minnihlutastjórnin geti starfað áfram, þeir kallað þetta „desembersamkomulag“ sem felist í því að axla ábyrgð á stjórn landsins.
Þetta er bráðnauðsynlegt og er vonandi fyrirheit um það sem koma skal í Evrópu. Hófsamir hægriflokkar, miðflokkar og flokkar jafnaðarmanna þurfa að snúa bökum saman gegn þeirri ógn sem stafar af uppgangi nýfasískra hreyfinga víða um álfuna.
Lærdómur sögunnar er gagnlegur í þessu sambandi. Í Þýskalandi millistríðsáranna toguðu nasistar og kommúnistar hvorir í sína áttina, rifu samfélagið í sundur – en lýðræðissinnar í borgaraflokkunum og í hreyfingu jafnaðarmanna báru ekki gæfu til að vinna saman gegn öfgunum. Því fór sem fór.