Ný skýrsla um pyntingar CIA vekur hrylling og viðbjóð. Og það sem meira er, pyntingarnar virðast meira og minna hafa verið árangurslausar. Á sinn hátt verður þó að teljast gott að þetta sé komið fram í dagsljósið.
Í skýrslunni kemur fram að Ísland hafi verið eitt þeirra ríkja sem auðveldaði CIA að stunda pyntingar.
Obama forseti segir að þetta athæfi brjóti í bága við þær hugsjónir sem Bandaríkin hafi í hávegum. Jú, einhvers staðar má grafa upp gamalt og merkilegt plagg sem nefnist stjórnarskrá og er einn hornsteinn lýðræðis í heiminum.
Obama má eiga að hann hefur bannað þessar pyntingar. Hann er líka miklu betri forseti en látið er, hagvísar í Bandaríkjunum stefna upp, atvinnuleysi minnkar, það hafa verið gerðar úrbætur á heilbrigðiskerfinu. Obama hefur aðeins náð að rétta við orðspor Bandaríkjanna eftir hörmungar Bush-tímans.
En allt kemur fyrir ekki. Demókratar skíttöpuðu þingkosningum í nóvember. Það er allt eins líklegt að repúblikani setjist í Hvíta húsið eftir forsetakosningarnar 2016.
Þetta er það síðasta sem Bandaríkin þurfa á að halda. Þá fáum við meiri skattalækkanir á ríkt fók, hrokafyllri utanríkisstefnu – og hver veit nema pyntingar verði aftur viðteknar.
Það sem Bandaríkin þurfa líka sárlega á að halda er meiri eyðsla í opinberar framkvæmdir. Innviðir bandarísks samfélags eru að gefa sig, vegir, brýr, járnbrautarteinar, raflínur, opinberar byggingar. Vandinn er að það vantar samfélagsvitund, þá hugmynd að jákvætt sé að fjárfesta í innviðum – og þá ekki bara í götunni heima.
Þetta er líka efnahagslega hagkvæmt – aukin eyðsla í innviði er skynsamleg og skilar sér. Hér er til dæmis grein eftir hagfræðiprófessorinn Kenneth Rogoff þar sem hann segir að á tíma lágrar verðbólgu og atvinnuleysis borgi sig að byggja brýr og vegi, laga raflínur og bæta almenningssamgöngur. Þannig verði stuðlað að auknum og jákvæðum hagvexti.