Ungur tónlistarmaður, Haraldur Levy, skrifar á vefinn Nútímann og segir frá reynslu hljómsveitarinnar AmabAdamA af sölu á plötunni Heyrðu mig nú í gegnum Spotify.
Ellefu þúsund spilanir á lögum hljómsveitarinnar hafa fært henni 4500 krónur í tekjur.
Þetta er náttúrlega með algjörum ólíkindum – maður getur eiginlega ekki notað annað orð en arðrán.
Notendur er vandir við að greiða afar lítið fé fyrir tónlist, algjöra smánarupphæð – skilaboðin eru þau að tónlistarmenn eigi ekki að hafa laun og verk þeirra séu eiginlega einskis virði.
Efnisveitur hirða svo peningana og síma- og fjarskiptafyrirtæki. Það virðist enginn sjá sérstaklega eftir að borga þeim fyrir veitta þjónustu.
Ég hef haldið því fram að Spotify megi líkja við skipulagða fjárplógsstarfsemi.
Sjálfur skráði ég mig þarna inn þegar ég frétti fyrst af þessari þjónustu. En þegar ég sá hvernig er í pottinn búið hætti ég og hef ekki notað Spotify síðan, þó er ég stórtækur notandi tónlistar.
Ég hef einfaldlega ekki samvisku til þess, ekki gagnvart tónsköpum almennt eða því tónlistarfólki sem ég þekki.
En viðhorfið gagnvart tónlistinni er orðið mjög brenglað, eins og til dæmis sjá má í þessari frétt um Baggalút. Það þykir beinlínis orðið fréttnæmt ef tónlistarmenn fá sæmilega greitt fyrir vinnu sína.