Kæra Ragga
Ég er kona á besta aldri (að nálgast fimmtugt). Fyrir tveimur árum skildi ég við manninn minn til 20 ára og hef nánast lifað eins og nunna síðan. Skilnaðurinn var töluvert áfall fyrir mig en líklega óhjákvæmilegur þar sem kynlífið var orðið nánast jafnsjaldgæft og jólin, og sambandið frekar eins og hjá systkinum. Núna bý ég við þann lúxus að vera ein í kotinu aðra hverja viku því við deilum forræði barnanna. Það kom mér á óvart hversu fljótt eftir skilnaðinn vinir og kunningjar fóru að spyrja mig hvort ég væri ekki komin með elskhuga, en fátt var fjær mínum hugsunum fyrstu mánuðina á eftir. Síðasta hálfa árið hef ég þó verið að vakna úr dvalanum og finna hjá mér löngun til að tengjast nýjum manni. Mig langar í einhvern til að eiga góðar stundir með, stunda kynlíf, fara í fjallgöngur og horfa á Netflix – en ALLS EKKI sambúð eða flækjur. Þá kem ég að vandanum sem ég hef kosið að sundurliða á eftirfarandi hátt:
i) Ég hrífst mest af mun yngri mönnum, og held að það sé gagnkvæmt, en ég óttast almenningsálitið.
i) Ég get ekki hugsað mér að fara á Tinder. Fyrsta tilraun mín þar varði í tvær vikur og endaði þegar ég var búin að sjá of marga vini elsta sonar míns á appinu. Því síður nenni ég að pikka einhvern upp á barnum. Hvar á ég að finna mann?
i) Þessi tvö ár (og gott betur vegna doða í sambandi undir lokin) hef ég ekki farið í rúmið með manni. Ég er smeyk um að muna hreinlega ekki hvað ég á að gera og verða mér til skammar.
Þessi spurning er auka: Hvernig stendur á því að karlmenn eru svona snöggir að ná sér í nýja eftir skilnað? Minn var kominn í nýja sambúð innan nokkurra mánaða.
Með kærri kveðju,
Rósa ráðvillta
Kæra Rósa
Til hamingju með nýja lífið og með þá miklu hamingju að vera að vakna úr eftirskilnaðardvalanum. Fyrst þú settir spurningar þínar fram svona skýrt og skipulega, ætla ég að svara í sömu mynt:
Í menningu okkar hefur á einhvern hátt þótt hneykslanlegra að konur leggi lag sitt við yngri menn, en að málum sé háttað á hinn veginn. Við kippum okkur ekki upp við að eldgamlir kallar sjáist með kornungar konur upp á arminn og staðalmyndir poppmenningarinnar festa þá hefð í sessi. Ég hvet þig til að gefa skít í umhverfið og fara eftir eigin sannfæringu og smekk. Vertu Madonna eða Demi Moore eða Brigitte Macron eða Brynja Nordquist – allt stórkostlega flottar konur með miklu yngri kærasta. Hafðu bara tjaldstæðaregluna (e. Campsite rule, Dan Savage, 2011) svonefndu í huga ef þú skyldir rugla saman reytum við mun yngri mann. Skildu við hann í jafngóðu eða betra ástandi en þegar sambandið hófst.
Halló! Þú átt ekki heima í New York eða Tókýó, heldur örsamfélaginu Íslandi. Þess vegna eru önnur lögmál sem gilda við notkun stefnumótaforrita eins og Tinder. Ég er mikill aðdáandi Tinder enda hef ég séð urmul ljómandi fallegra sambanda hefjast á þeim miðli. Þú verður bara að þola að þekkja eitt og eitt andlit þarna inni og einfaldlega „lækar“ ekki vini sonar þíns eða barnunga syni vinkvenna þinna.
Ég skil mætavel að þú nennir ekki að táldraga menn heim af barnum, en barinn má þó ekki vanmeta sem tækifæri til að sýna sig, daðra smá og skapa eftirspurn. Á Tinder er hins vegar líklegra að allir málsaðilar séu með fulla dómgreind og þar er hægt að gera óskir sínar og væntingar ljósar með skýrum hætti. Gefðu Tinder annan séns! Svo er alltaf hægt að nota aðrar klassískar aðferðir eins og að byrja í kór, fara í fjallgöngur með Vesen og vergangi, hella sér í pólitískt starf eða einfaldlega gerast frökk og gefa sig á tal við huggulega menn í Melabúðinni eða heita pottinum.
Þú kannt þetta alveg kona! Ástarleikir og skylt hnoð er eins og hjólreiðar – eitthvað sem líkaminn getur nánast ekki gleymt. Samt er ekkert skrítið að stressast eftir langt hlé – finna fyrir frammistöðukvíða. Farðu þér bara hægt, vertu hrein og bein í stað þess að þykjast vera heimsmethafi í kynlífi innanhúss án atrennu. Það er nákvæmlega ekkert að því að segja eins og er, að þú hafir ekki stundað kynlíf lengi og sért dálítið stressuð. Það er varið í náunga sem sýnir því skilning!
Aukaspurningin þín hefur ósjaldan verið rædd svo ég heyri til undanfarin ár. Mér finnst þetta líka – að karlar sem skilja séu eldsnöggir að koma sér í annað sambandi, eða jafnvel komnir með annan fótinn á fast land áður en þeir ákveða að skilja. Án þess að hafa grjóthörð tölfræðileg rök föst í hendi held ég að við getum gengið út frá því að þetta sé rétt. Ein skynsamlegasta skýringin sem ég hef séð snýst um aðgengi kynjanna að félagslegu stuðningsneti. Konur eiga yfirleitt hóp náinna vinkvenna og vinna úr tilfinningum sínum og sársauka með samtölum og samveru. Því miður er síður algengt að karlar búi yfir þéttu stuðningsneti og geti farið á trúnó í góðra vina hópi. Þess vegna er auðveldara að kasta sér í fang næstu konu sem verður á vegi þeirra. Mikil einföldun – alls ekki algilt – en þó einhvers konar nálgun að einhvers konar sannleika.
Ég óska þér alls hins besta á nýju ári,
Ragga
Hægt er að senda spurningar til Röggu á netfangið raggaeiriks@gmail.com
