Ein af kvikmyndunum sem keppti um Golden Globe verðlaunin í gær var Selma. Hún vann þó engin verðlaun. Sem betur fer liggur manni við að segja.
Myndin fjallar um mannréttindabaráttuna í Bandaríkjunum á sjöunda áratugnum, Martin Luther King og fræga göngu frá Selma til Montgommery í Alabama þar sem krafist var jafns kosningaréttar.
King er aðalpersónan í myndinni en önnur stór persóna er Lyndon B. Johnson, sem þá var forseti Bandaríkjanna.
Þar byrja vandamálin.
Hollywood á mjög erfitt með að fjalla um sögulega atburði án þess að endurskrifa þá á furðulegan hátt. Höfundar myndarinnar virðast ekki hafa treyst því að sagan sjálf sé nógu spennandi og því er hlut Johnsons í atburðunum breytt gjörsamlega. Svo mjög að hlýtur að teljast hrein sögufölsun.
Fáir forsetar Bandaríkjanna lögðu jafnmikið að veði fyrir mannréttindi og einmitt Johnson.
En í myndinni er honum lýst sem óvini Martins Luther King, því er haldið fram að hann hafi látið J. Edgar Hoover, forstjóra FBI safna óhróðri um King og dreifa honum – sem munu vera hrein ósannindi. Og það er látið í veðri vaka að Johnson hafi verið á móti jöfnum atkvæðisrétti, þegar staðreyndin er sú að hann þá King greindi einungis á um leiðir og tímasetningar.
Það er öruggt að Johnson, sem var gagnmerkur forseti, á betra skilið en þetta.
Lyndon B. Johnson og Martin Luther King ræða saman í Hvíta húsinu 1965.