Hér áður fyrr voru stjórnmálamenn ábyggilega missáttir við áramótaskaupið og þætti af því taginu.
En þeir pössuðu sig yfirleitt á því að kvarta ekki undan þeim – hvað þá væla.
Það þótti hallærislegt. Og þykir líklega ekki.
Og fara í þokkabót að fjasa um að þetta kosti nú svo og svo mikið og megi ábyggilega spara, ja, það er eitthvað furðu lítilfjörlegt við það.
Stjórnmálamenn verða að kunna að taka gríni og háði, líka þótt það sé nokkuð meinlegt. Í flestum tilvikum er það líka miklu betra fyrir þá en þögnin.