Að búa í landi þar sem að höfðatala landans summar eina stórborg í nágrannalöndum okkar er hugsanlega það skondnasta sem til er. Fáir eru að berjast um bitann á frægðinni eða bara í grófum dráttum öllu. Allir eru að “finna upp hjólið” og ég veit ekki hvað það eru margar “lífstílsvefsíður” til á netheimum á Íslandi núna, ég hætti að nenna að telja eftir tíu síður……

Ef eitthvað kemur uppá hjá þessum svokölluðu lífstílsíðum þá er maður ekki lengi að komast að því hvers vegna, því jú við erum bara svo fáránlega fá hér á landi og það er alltaf maður sem þekkir mann og svo framvegis. Frægt er orðið þegar tveir vinsælir snapparar “snöppuðu” í fyrra en þar var víst aðal rifrildaefnið þrif, ég meina kommon!

Þegar nýjar vörur koma á klakann þá eiga allir þannig því hjarðhegðunin er slík að enginn má vera útundan því þá er hann ekki hip og kúl. Allir keppast um að senda snöppurum og bloggurum vörurnar sínar (þó sérstaklega snyrtivörur) og einhvernveginn verður Snap heimurinn einsleitur því allir eru að sýna það sama og “mæla með” því sama.

Fáir eru beittir á Snapchat en það er eitthvað sem mér finnst vanta í flóruna, fáir eru líka beittir almennt á netmiðlum því þeir hræðast það að segja sannleikann, æji þið vitið þá missa þeir fylgjendur og verða óvinsælir. Ekki er ég þó að setja alla undir sama hattinn því það eru alveg þónokkrir sem eru þrælbeittir (já það er orð) eins og hún Guðrún Veiga, hún lætur ekki vaða yfir sig og þrátt fyrir að koma með eina til tvær hvítar lygar nokkrum sinnum á dag þá svarar hún fyrir sig á fáránlega beittan hátt og það kann ég að meta.

Ég er að spá í að verða svona beittur snappari og beittari penni, segja það sem mér finnst án þess að (reyna) að særa einhvern, þetta vantar í flóruna, einhvern sem er bara svolítið skít sama um allt það sem hinum finnst. Það blundar nefnilega alveg frægðarhóra í mér eins og öllum hinum………..

Snapchat: rannveigjonina