Íris Bachmann segir sorglegt hversu mikið einelti krakkar komast upp með að beita aðra á unglingsárunum en sjálf lenti hún illa í því og telur það vera allt of algengt.
Ég þekki marga sem hafa gengið í gegnum einelti. Auðvitað mismikið en það er samt aldrei hægt að bera neitt saman. Einelti er einelti, sama á hvaða „stigi“ það er,
segir Íris í einlægri færslu sinni.
Ég þekki dæmi þar sem foreldrar fara í algjöra afneitun þegar það er rætt við þau um að barnið þeirra sé mögulega að leggja annað barn í einelti. Það er á ábyrgð foreldra að hjálpa sínu barni að læra á lífið og þekki muninn á réttu og röngu.
Íris segir að það sé hrikalegt þegar ekkert sé aðhafst í þeim eineltismálum þar sem foreldrar geranda trúi því ekki upp á barnið og því sé lítið sem ekkert hægt að gera.
Auðvitað eru tilfelli þar sem foreldrar hafa ekki hugmynd um að einelti sé í gangi, hvort sem barnið er gerandi eða þolandi. En þegar það er leitað til foreldra þá finnst mér að það minnsta sem þau geti gert sé að athuga máli, fylgjast með og reyna að fá smá innsýn í lífið hjá barninu. Til dæmis fylgjast með samfélagsmiðlum þeirra svo eitthvað sé nefnt. Allavegana ekki fara í afneitun og láta þetta kyrrt liggja af því að þau trúa þessu ekki.
Íris greinir frá því að það sé margt sem hún vildi óska að hún hefði gert öðruvísi þegar hún var sjálf unglingur.
Í einhverju stundarbrjálði tekur maður ekki alltaf réttar ákvarðanir. Ég vill meina það að þessi mistök sem maður gerði á unglingsárunum læri maður af en auðvitað eru mörk.
Elsku gerandi. Af hverju þarftu að láta öðru líða illa? Er það til þess að upphefja sjálfan þig? Ertu ekki nógu sáttur með sjálfan þig? Líður þér vel með það að gera lítið úr öðrum? Að skilja út undan? Að búa til kjaftasögur? Að áreita annað fólk? Að beita fólk andlegu og líkamlegu ofbeldi? – Þú þarft ekki að haga þér svona. Þú tekur sjálfur ákvarðanir um hvað þú gerir og hvað þú gerir ekki. Ég skal lofa þér því að reyna að gera lífið leitt hjá annari manneskju mun ekki láta þér líða betur, það gerir bókstaflega ekkert fyrir þig. Ekki neitt!
Elsku þolandi. Dragðu djúpt andann, horfðu á sjálfan þig í speglinum og sjáðu hvað þú ert fallegur, yndislegur, skemmtilegur og sjáðu alla kostina sem þú hefur. Þú hefur greinilega eitthvað sem gerandi þinn hefur ekki, kannski er þetta afbrýðisemi? Ég get ekki skilið þessa hegðun og sennilega ekki þú heldur. En haltu áfram að vera sterkur og ekki hika við að segja frá. Það er mun erfiðara að ganga í gegnum svona einn. Ég vildi að ég gæti látið allt hætta en því iður hef ég ekki stjórn á þessum einstaklingur. Þeir fara vonandi að líta í eigin barn og átta sig á því að hegðun þeirra er ekki í lagi. Það sé ekki í lagi að leika sér að lífi annara.
