„Þessar síður verða að fara deyja út,“ segir Ingibjörg Ýr Smáradóttir. Sífellt fleiri íslenskar stúlkur verða fyrir því að nektarmyndum af þeim sé deilt inni á vafasömum vefsíðum, eða þá að aðilar óski sérstaklega eftir myndum af þeim. Ingibjörg er ein þeirra sem hafa orðið fyrir því að beðið sé um mynd af henni og vill hún vekja athygli á alvarleika hrellikláms. Óprúttinn einstaklingur setti þá mynd af henni fáklæddri inn á umdeilda sorasíðu og bað aðra einstaklinga af sama sauðahúsi að birta nektarmynd af henni á síðunni.

Í samtali við DV.is segir Ingibjörg að hún hafi vitað í dágóðan tíma að óskað hafi verið eftir mynd af henni inni á vefsíðu sem þekkt er fyrir mynddreifingar af íslenskum stúlkum. Hún líti ekki á sig sem fórnarlamb hrellikláms, enda hafi verið að biðja um myndir sem ekki séu til, en hún hafi vissulega séð sig knúna til þess að tjá sig um málefnið. „Mér sjálfri er svosem alveg sama um að það sé verið að biðja um myndir af mér en ég gat bara ekki setið á mér því ég veit hvað þessi síða hefur haft mikil áhrif á alltof margar stelpur.“

Ingibjörg tjáði sig einnig um málið í pistli á Fésbók í dögunum sem vakið hefur mikla athygli en rúmlega 100 manns hafa deilt færslunni. Í pistlinum segir hún áberandi að þær stúlkur sem hún þekki sem hafa orðið fyrir barðinu á hefndarklámi hafi allar þurft að sitja undir drusluskömmum:

„Frá því að ég var í grunnskóla hef ég þekkt stelpur sem hafa orðið fyrir barðinu á hefndarklámi og myndum af þeim dreift í leyfisleysi. Stelpur sem hafa lent í þessu hafa alltaf bókstaflega fengið alla skömmina. „Af hverju voru þær að taka þessar myndir?“ – „Þetta er bara athyglissýki“ – Þær hefðu bara ekki átt að taka þessar myndir ef þær vildu ekki að þær myndu dreifast.“

Ingibjörg segir að á meðan hafi einstaklingarnir sem dreifðu myndunum af stúlkunum aldrei þurft að svara fyrir gjörðir sínar. „Þetta ógeðslega victim blaming hugarfar er ennþá við völd, og stelpur eru enn fórnalömb hefndarkláms. Ekki misskilja samt, strákar eru líka fórnalömb þess en á þessari síðu sem um er að ræða eru stelpur í algjörum meirihluta,“ ritar hún jafnframt og bendir á að hver og einn hafi umráðarétt yfir sínum eigin líkama.

„En af hverju má ég, og allir, ekki gera nákvæmlega það sem mig langar til að gera með minn líkama? Af hverju yrði hlegið af mér og ég niðurlægð ef nektarmynd af mér færi á netið? Af hverju á ég að skammast mín? Af hverju fær einstaklingurinn sem braut á mér enga skömm?“

Hún bendir á að um leið og einstaklingur skoði myndir af þessu tagi þá sé hann orðinn þáttakandi. „Um leið og maður sendir þær áfram er maður þátttakandi og gerandi. Hættum að skoða þessar síður, hættum að halda þeim lifandi, hættum að body-og slutshamea stelpur og færum skömmina á réttan stað.“