Steingrímur J. Sigfússon, forseti Alþingis, átti ekki hugmyndina af því að bjóða Piu Kjærsgård á fullveldishátíðina á Þingvöllum í síðustu viku og er ekki aðdáandi skoðana hennar. Þetta kemur fram í svari Steingríms við opnu bréfi Nichole Leigh Mosty, fyrrverandi þingmanns Bjartrar framtíðar, sem birtist á Vísi í gær.

Í grein sinni lýsti Nichole vonbrigðum sínum með hátíðina, sem hefur valdið miklu fjaðrafoki í umræðunni síðustu dag. Sagði Nichole veru Piu Kjærsgaard á fullveldishátíðinni á Þingvöllum hafi verið „eins og blaut tuska í andlit Íslendinga af erlendum uppruna sem hafa lagt sig fram um að læra íslenska tungu og menningu, greiða hér skatt og halda hagkerfi og efnahagslífi gangandi ásamt innfæddum.“

„Fullveldishátíðin á Þingvöllum átti líka að vera okkar hátíð,“ sagði Nichole og bætti við að Pia hafi náð völdum með því að „beita sér fyrir ómannúðlegri meðferð á fólki af holdi og blóði“ á sama tíma og Nichole hafi tapað sínu sæti á þingi „af því að ég mínir félagar í Bjartri framtíð tókum mannúð, siðferði og heiðarleika fram yfir völdin í #Höfumhátt byltingunni og ákváðum að samstarfi við stjórnmálaflokk sem beitti sér fyrir leyndarhyggju, væri lokið.“

Í svari Steingríms, sem barst stuttu eftir að bréf Nichole var birt, segir hann að Nichole sé saknað á þingi, að minnsta kosti af honum. Nichole fullyrti að það hefði verið Steingrímur sem hefði verið sá sem átti hugmyndina að bjóða Piu en því hafnar Steingrímur: „Það var ekki ég sem ákvað að bjóða forseta danska þingsins í ágúst í fyrra þegar sú hugmynd er fyrst kynnt í forsætisnefnd (þá gegndi Unnur Brá forsetaembættinu).“

Hann hafi þó verið á fundinum en ekki andmælt frekar en nokkur annar á fundi forsætisnefndar: „Eins og ég hef margoft reynt að benda á er það þeim forseta sem danska þingið hefur kosið sér sem var boðið, en ekki einstaklingi og þá þaðan af síður þeim einstaklingi vegna tiltekinna skoðana. Enda var það nú ekki endilega ljóst fyrir tæpu ári síðan hver myndi gegna embættinu þegar þar að kæmi (danska stjórnin ærið völt á fótunum og allt það).“

Steingrímur biðst undan því að teygður sé þráður á milli skoðana hennar sem stjórnmálamanns í Danmörku yfir á sínar stjórnmálaskoðanir: „Ég er aldeilis enginn aðdáandi hennar skoðana og hef aldrei verið.“